Darren McConachie, 30, uit Glasgow (Schotland) zat rechtop in bed en voelde een sterke druk aan de zijkant van zijn hoofd. Tot zijn schrik voelde hij toen iets in zijn oor loskomen en bewegen.
De student journalistiek aan de Edinburgh Napier University was onlangs bij de dokter geweest vanwege zijn zorgwekkende gehoorverlies en had antibiotica voorgeschreven gekregen, in de veronderstelling dat het een oorontsteking was.
Maar, zegt hij, niets had hem kunnen voorbereiden op wat de ware oorzaak bleek te zijn.
Darren zei: “Ik dacht dat mijn oor was gescheurd. De druk bleef maar toenemen. Het was ondraaglijk. Toen voelde ik iets kleins en hards eruit springen. Ik voelde het voorwerp en besefte dat het los zat. Ik dacht dat het een stukje uit mijn binnenoor was – ik was doodsbang.’
“Maar toen ik het kleine voorwerp in mijn hand hield – met de zaklamp van mijn telefoon in het donker – kon ik mijn ogen niet geloven. Een klein stukje roze lego, bedekt met was.’
“Ik heb al jaren niet meer met Lego gespeeld, niet sinds ik… was een klein jongetje. Ik speelde er na mijn vierde of vijfde niet echt meer mee, ik worstelde liever met figuurtjes of voetbalde met mijn broers. Het moet rond de millenniumwisseling zijn geweest dat ik voor het laatst iets met Lego bouwde. Ik weet niet meer of ik het steentje in mijn oor heb gestoken, maar hoe het er ook terecht is gekomen, ik denk dat het er zeker twintig jaar vast heeft gezeten.”
