Waarom? Waarom in vredesnaam zou ík mijn stem weggeven aan mensen die mijn zweet, mijn strijd, rechtstreeks uit mijn zakken plunderen? SRD 130.000. Hoor je dat? Honderddertigduizend SRD per maand! Dertien keer wat ik, Ilse, als hardwerkend lid van dit volk verdien! En voor wat? Voor leugens, voor privileges, voor een leven van luxe dat wij nooit zullen proeven!
Niemand heeft ons gevraagd: “Vinden jullie dit goed?” Nee, ze schuiven zichzelf naar voren, deze kandidaten die geen SRD 2000 waard zijn. Waarom zetten ze hun cv’s niet online? Omdat ze niks kunnen! Omdat ze bang zijn dat wij doorhebben hoe leeg hun beloftes zijn. Ze verstoppen zich achter lijsten, achter vage slogans, terwijl ze hun zakken vullen met mijn geld.
En dan die buitenlandse reizen! Gemiddeld vier keer per jaar vliegen ze weg, eerste klas, op kosten van het volk. Dollars, hoor je? Dollars die wij moeten ophoesten terwijl onze eigen munt verdrinkt. Crimineel is het! En hun familie? Die genieten gratis eerste klasse zorg, terwijl ík wacht in ziekenhuizen waar zelfs paracetamol op is. Op mijn zweet. Op mijn kap.
Ze zijn al lang gecriminaliseerd, nog voor ze überhaupt gekozen worden. Fraude, omkoping, machtsmisbruik – het stroomt door hun bloed. En denken ze dat ze ermee wegkomen? Natuurlijk! Want wie houdt ze tegen? Ze beschermen elkaar, terwijl wij verpieteren.
En wij moeten maar braaf stemmen? Nee. Nee! Laat ze rotten. Laat ze hun eigen corruptie opeten. Waarom zou ik meedoen aan een systeem dat mij uitzuigt als een citroen en mijn kinderen achterlaat in de modder?
Dit is geen politiek. Dit is diefstal. En ik, Ilse, weiger nog langer medeplichtig te zijn. Als ze ons blijven uitlachen, laten we ze dan wegjagen – met lege stembussen, met geschreeuw, met vuist en stem. Genoeg is genoeg.
