“Het is oké om een leven te leiden dat anderen niet begrijpen. Naargelang je ouder wordt, realiseer je je dat trouw zijn aan jezelf vaak betekent dat je een ander pad moet nemen dat in strijd is met de gebruikelijke normen en verwachtingen.”
Toen Willem 25 was, koos hij ervoor om geen vast contract na te jagen, maar te reizen en als freelancer te werken. Zijn familie vroeg: “Wanneer begin je nou eens écht met leven?” Maar Willem vond vrijheid belangrijker dan een standaard carrièrepad.
Op zijn 35e, terwijl vrienden huizen kochten en kinderen kregen, verruilde hij de stad voor een tiny house in een bos. Mensen vonden het “vreemd” en “onpraktisch”. Toch gaf die eenvoud hem rust – iets wat spreadsheetjes en hypotheken hem nooit gaven.
Nu, op 50-jarige leeftijd, startte hij een buurtmoestuin in plaats van te sparen voor een pensioen in Nederland. “Waarom niet gewoon genieten van nú?”m vraagt hij zich af. Sommigen noemen hem naïef, maar Willem weet: zijn keuzes zorgen voor voldoening, ook al snapt niet iedereen ze.
Het leven van Willem is een aaneenschakeling van “waarom?” en “maar…” van buitenstaanders. Maar met de jaren leerde hij dat anders niet betekent fout. Trouw blijven aan jezelf vraagt moed – en soms eenzaamheid – maar het is de enige weg naar échte vrijheid. Zo leeft Willem niet tegen verwachtingen in, maar er ver voorbij.
