De regering is al begonnen om parken en fonteinen in beheer over te dragen aan particulieren. Zo is een samenwerkingsovereenkomst getekend met Yogh Hospitality die het beheer over het Valliantsplein heeft overgenomen. Deze fontein is gerenoveerd en in gebruik genomen deze week (zie foto top).
We hebben hier al een hele tijd geschreven over ondernemers die geld zuigen uit de stad Paramaribo, maar er niets voor terug geven. Er zijn sommigen die niet eens een lamp voor hun zaak aanmaken, alles donker laten, de boel sluiten en ’s avonds gewoon ergens anders slapen waar het wel verlicht is. Er zijn veel ondernemers die niet eens hun trottoir en de afvoer voor hun zaak willen schoonmaken, laat staan dat ze de stoep willen onderhouden. Er zijn ook velen die hun pand in vervallen staat midden in de stad Paramaribo achterlaten. Daarover hebben we Unesco nooit horen klagen, maar wel toen Suriname bezig was een goede eigen vergaderzaal te maken voor De Nationale Assemblee.
In elk geval moeten we Yogh Hospitality complimenteren voor het adopteren van het Valliantsplein, het ziet er keurig uit. De bedrijven die daar dichterbij in de buurt zijn, 3 – 4, hadden deze sociale verantwoordelijkheid naar de stad Paramaribo eerder moeten voelen, maar ze hebben het gelaten voor Yogh. Die heeft het plein heel mooi gemaakt en onderhoudt de fontein ook. Het is een win-win-situatie want zo wordt de omgeving van het hotel alleen maar mooier. Door het hotel is er ook een enorme parkeerplaats gemaakt waardoor de stad ontlast wordt van de situatie waarbij mensen links en rechts parkeren.
Wij stellen voor dat Waterkant klanten in de nieuwe situatie niet in de buurt daar parkeren maar dat ze ook van de gelegenheid van Yogh gebruikmaken. Het driehoek tussen Waterkant en het Onafhankelijkheidsplein kan dan eerder besteed worden als een horecagebied met een pleintje en een paar etenszaken of winkels met een toeristische insteek met souvenirs, crafts etc. Alles moet uiteraard esthetisch op hoog niveau met strenge kwaliteitsstandaarden qua opzet van de zaak, de dienstverlening en de presentatie en kwaliteit van het personeel.
Wij zeggen dat als Yogh het kan en durft, de andere bedrijven in de stad het ook kunnen.
We blijven het herhalen dat leegstand in Paramaribo verboden moet worden. Het kan snel bij staatsbesluit worden geregeld of met een initiatiefwet van DNA zelf. De Staat moet in samenwerking met de VSB het aandurven om Public-Private-Partnerships aan te gaan met ondernemers. Deze ondernemers moeten voor het onderhouden en mooi maken van Paramaribo een belasting-incentive krijgen. Als ze beter zaken blijven doen zal de Staat aan het eind van de dag toch meer aan belastinginkomsten vanuit deze bedrijven ontvangen.
Wij blijven het herhalen dat een deel van Paramaribo autoloos moet worden gemaakt. Suriname is geen Parijs, maar op kleine schaal wel, onze stad heeft ook een eigen charme en een historische waarde. In Parijs is recent besloten om een aantal honderden straten weer autoloos te maken.
We zien dat Waterkant in het kader van PURP wordt hersteld, maar er is heel weinig transparantie. Wij hebben een vermoeden dat vanuit PURP er niet streng op kwaliteit wordt gecontroleerd. Men geeft geen openheid van zaken wat precies van de Waterkant zal worden en dat geeft een vreemd gevoel. Wat er doorgaans dan gebeurt is dat de samenleving straks wanneer de omrastering wordt weggehaald, geconfronteerd wordt met voldongen feiten. Dan denken we aan smalle wandelpaden en heel slecht plaveien van de vloer met ‘cheap’ straattegels. En dat de broko-pernasi bouwsels gewoon met een likje verf weer aan ons worden gepresenteerd.
We moeten heel eerlijk stellen dat de ondernemers die eetgelegenheden hebben uitgebaat de Waterkant er een volksbuurtachtig ding van hebben gemaakt. Men heeft helemaal niet gedacht aan toeristische kwaliteitsstandaarden. En eigenlijk moeten we weer aangeven dat de DC van Paramaribo Centrum geen liefde heeft getoond voor de stad en daardoor wat ons betreft toch wel een onvoldoende verdient.
De Surinaamse overheid moet met een beheerstructuur en een staatsbesluit de kwaliteitsstandaarden van de Waterkant en eigenlijk een afgebakend gedeelte van Paramaribo bewaken. Daarvoor moet men een PPP-constructie hanteren, bedrijven zijn bereid om volgens dit model te werken. Daarbij moet de regering met echte ondernemers zaken doen, niet met politieke vrienden en familie.
Een publiek-private samenwerking (PPP) is een lange termijn contract tussen een overheidsinstantie en een privébedrijf voor het leveren van een publieke voorziening of dienst, waarbij de private partij een aanzienlijke risico- en managementverantwoordelijkheid draagt.
PPP’s zijn een manier voor overheden om expertise en middelen van de private sector te benutten om publieke infrastructuur en diensten te leveren. De private sector financiert, ontwerpt, bouwt en exploiteert doorgaans het project, terwijl de overheid de voorwaarden vaststelt en vaak een garantie biedt voor het succes van het project. PPP’s kunnen leiden tot meer efficiëntie, innovatie en kostenbesparingen bij publieke projecten. PPP’s worden gebruikt voor een breed scala aan projecten, waaronder wegen, bruggen, ziekenhuizen, scholen en energie-infrastructuur.
PPP’s kunnen overheden helpen budgettaire beperkingen te overwinnen en toegang te krijgen tot financiering door de private sector. De private sector kan expertise en innovatie inbrengen in de levering en uitvoering van projecten. PPP’s kunnen overheden helpen de risico’s te delen die gepaard gaan met grote infrastructuurprojecten. PPP’s kunnen langetermijnplanning en investeringen in infrastructuur vergemakkelijken. Via PPP’s geven bedrijven ook invulling aan hun CSR verplichtingen.
