Ah, de klassieke uitspraak: “Als rijke mensen, of beter nog, surinaamse miljonairs, hun geld gewoon delen, is armoede van de baan!” Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Maar laten we eens goed nadenken over deze naïeve gedachtegang. Wie creëert eigenlijk armoede? En wie heeft er voordeel bij?
Armoede wordt niet zomaar uit het niets geboren. Het is een systeem dat in stand wordt gehouden door structuren, beleid en ongelijkheid. Rijke individuen, of ze nu uit Suriname komen of elders, profiteren vaak juist van diezelfde systemen die armoede in stand houden. Waarom zouden zij plotseling besluiten om hun eigen comfortabele positie te ondermijnen door al hun rijkdom weg te geven? Dat zou net zo logisch zijn als een haai die vegetarisch wordt.
De realiteit is dat armoede geen toeval is; het is ontworpen, gekoesterd en onderhouden door machtsstructuren waarin de rijken vaak centraal staan.
Dus voordat we onze hoop vestigen op filantropische miljonairs, moeten we ons eerst afvragen: wie verdient er echt aan dit systeem? En wie moet de rekening betalen? Spoiler: het zijn niet de miljonairs.
