Met de verkiezingen van 25 mei in zicht, groeit de onzekerheid onder kiezers. Zal het surinaams volk vooruitgang brengen of juist achteruitgang?
Die vraag domineert gesprekken aan de keukentafel en in de media, terwijl politieke partijen elkaar bestoken met claims en tegengestelde beloften. Maar achter de schermen speelt een ander fenomeen: een golf van desinformatie en misleidende cijferwerkelijkheid die kiezers in verwarring brengt.
Iedereen strooit met getallen — over zorg, economie, migratie — alsof het confetti is. Deskundigen en leken claimen het monopolie op de waarheid, maar voor veel burgers is het een ondoorgrondelijke brij. “Ze snappen er bitter weinig van”, zegt een analist, “maar de boodschap die aankomt is: kies voor goed of kwaad.”
Het debat polariseert, met aan de ene kant de “rovers uit het verleden” — oudgedienden met een twijfelachtig track record — en aan de andere kant de “goed gezinden”, nieuwe gezichten die hervorming beloven.
Ook de kleuren van het politieke spectrum lijken te vervagen. Zwart, wit, geel, bruin: voor velen maakt het niet meer uit. De SRD heeft iedereen nodig om te leven en of te overleven.
“Iedereen heeft recht op een leven met waardigheid.” Critici wijzen echter op gebrek aan concrete plannen.
Ondanks de chaos bereiden kiezers zich voor. Ze scannen programma’s, vergelijken beloftes en proberen tussen de regels door te lezen.
Want één ding is zeker: na 25 mei is niets meer vanzelfsprekend. De vraag is niet alleen wie wint, maar vooral — vertrouwen we het systeem nog?
