Een modelbestuurder?

Uitdaging aan de eerlijke politici van Suriname

In de Surinaamse politiek hebben we nu een aantal mannen die aangeven eerlijk te zijn, eerlijk bestuur voor te staan en dienstbaar te zullen zijn. Een aantal van ze heeft ook een christelijke inborst en men beweert de politiek te bedrijven op basis van de eerlijke christelijke waarden en normen. We dagen deze leiders uit om te doen wat Ibrahim Traore van Burkina Faso heeft gedaan: hun vermogens bekendmaken en blijven updaten. 

Wij zijn van mening dat als politici niet bereid zijn om deze informatie met de samenleving te delen, dat het niet echt eerlijke leiders zullen zijn. Men maakt dan eigenlijk misbruik van bijvoorbeeld de kerkelijke functie die men bekleedt en de loyaliteit die men heeft van de leden van de gemeente. Sommige van deze kerkelijke leiders hebben een semi-goddelijke status en daarvan maakt men dan ook misbruik. De leiders met een religieuze achtergrond moeten de grenzen verleggen, transparant zijn en de politiek vernieuwen. Ze moeten de oneerlijke leiders in verlegenheid brengen. Wat we echter zien is dat de zogenaamde eerlijke leiders steeds dichterbij kruipen naar de ‘real politik’ corrupte leiders.

Suriname is al klein en de maskers van de kerkleiders die de politiek in zijn gegaan, zijn aan het vallen. Het komt vaak voor dat kerkelijke leiders worden verzorgd door de ‘tienden’ van de ‘congregation’. De goddelijke leider mag niet pienaren, want dat zou inbreuk doen op het geloof in God. Leden van gemeenten laten het toe dat kerkelijke leiders graaien in de pot die bestemd is voor sociale uitgaven aan de armen, wezen en weduwen. 

In Suriname zijn er concreet politici die beweren goede christenen en moslims te zijn. Veel is daarvan nog niet gebleken uit concrete daden en handelingen. Social media staan tegenwoordig echter bol van de steeds populairder wordende militaire leider en president van het Afrikaans land Burkina Faso, de jonge dictator Ibrahim Traore. Hij haalde enkele dagen geleden weer het nieuws toen hij zijn vermogen bekend maakte: USD 128.566. Volgens berichten op social media van online kranten zou hij met dit vermogen een ​​van de armste leiders in de moderne geschiedenis van Afrika zijn. De 37-jarige president van Burkina Faso, Ibrahim Traore, heeft zijn totale vermogen opgegeven. Traore verklaart dat hij USD 128.566 waard is. Hij heeft iedereen die in zijn regering dient, opgedragen om hun vermogen op te geven vóór het einde van de werkdag van 24 maart 2025. Hij voegde eraan toe dat het niet doen daarvan snel vervolging met zich mee zal brengen. Hij heeft gewaarschuwd dat iedereen die een valse verklaring aflegt om rijk te lijken, gestraft zal worden en dat hij geen corruptie zal accepteren. Traore heeft een salarisverhoging recent afgewezen en gezegd dat hij zal blijven verdienen wat hem toekwam als soldaat voordat hij de regering in Burkina Faso overnam. Traore heeft echter ook iedereen die in de regering dient verboden om zaken te doen met de staat. Hij zegt dat de maatregel bedoeld is om corruptie in te dammen. 

Met Afrikaanse berichten moeten we wel voorzichtig zijn, omdat de media soms behoorlijk gekleurd zijn. Er zijn mediabronnen die bestaan omdat ze bepaalde leiders dienen en op hun loonlijsten staan. Maar wie is Ibrahim Traore? Is het een van de zoveel militaire dictators die het continent kent die goed zijn begonnen, een basis hebben gelegd bij het volk en daarna de weg zijn kwijtgeraakt? 

Ibrahim Traoré (geboren op 14 maart 1988) is een Burkinese militair die sinds de staatsgreep van september 2022, waarbij interim-president Paul-Henri Sandaogo Damiba werd afgezet, interim-leider van Burkina Faso is. Op 37-jarige leeftijd is Traoré momenteel de op één na jongste zittende staatsleider ter wereld, na de IJslandse premier Kristrún Frostadóttir, en de jongste zittende president. Na zijn basisonderwijs te hebben genoten, ging hij naar een middelbare school, waar hij bekend stond als “stil” en “zeer getalenteerd”. Vanaf 2006 studeerde hij geologie aan de Universiteit van Ouagadougou. Hij maakte deel uit van de Vereniging van Moslimstudenten en de Marxistische Vereniging Nationale des étudiants du Burkina (ANEB). In de laatste vereniging klom hij op tot afgevaardigde en werd hij bekend om het verdedigen van zijn klasgenoten in geschillen. Hij studeerde met lof af aan de universiteit.

Traoré maakte deel uit van de groep legerofficieren die de staatsgreep van januari 2022 in Burkina Faso steunden en de militaire junta Patriotic Movement for Safeguard and Restoration aan de macht bracht. 

In november 2023 keurde de Ministerraad van Burkina Faso de bouw van de eerste goudraffinaderij van het land goed. Dit markeerde een belangrijke ontwikkeling in de goudsector van Burkina Faso, met als doel te profiteren van de groeiende goudmijnindustrie van het land. Traoré wil meer controle krijgen over zijn goudbronnen door goud in eigen land te raffineren in plaats van ongeraffineerde materialen te exporteren. Dit zou de overheidsinkomsten en economische voordelen van de goudsector vergroten. De raffinaderij zal naar verwachting 100 nieuwe banen en 5000 nieuwe indirecte banen creëren, waarbij de raffinaderij dagelijks ongeveer 400 kg goud produceert. 

In februari 2023 verdreef de regering van Traoré de Franse troepen die hielpen bij de strijd tegen de lokale opstand in Burkina Faso. Kort daarna sprak de regering van Traoré haar steun uit voor een federatie met Mali en nodigden beide landen Guinee uit. Alle drie de landen staan ​​onder militair leiderschap en als het een unie zou worden, zou het het grootste land zijn dat door een militaire junta wordt geregeerd. Om de Franse militaire steun te vervangen, smeedde Traoré nauwere banden met Turkije en Rusland.

In 2025 wees Traoré het aanbod van Saoedi-Arabië af om 200 moskeeën in zijn land te bouwen, omdat Burkina Faso al genoeg moskeeën heeft. In plaats daarvan verzocht hij Saoedi-Arabië om te investeren in infrastructuurprojecten zoals scholen, ziekenhuizen en bedrijven die banen creëren, waarvan hij gelooft dat ze cruciaal zijn voor de ontwikkeling en duurzaamheid op de lange termijn van het land. Deze beslissing is in lijn met Traoré’s focus op het verbeteren van de openbare infrastructuur, het aanpakken van woningtekorten en het prioriteren van economische onafhankelijkheid door middel van landbouw, lokale industrieën en duurzame ontwikkeling.