Door de politisering van de centraal hoofdstembureaus aan de ene kant en aan de andere kant de gedoogde antipathie en tegenwerking bij de grootste twee coalitiepartijen, is de kiem gelegd voor een verkiezingen vol calamiteiten die de geloofwaardigheid van de verkiezingen in het geding zal brengen en ook de legitimiteit van de uitslag.
De president en de vicepresident moeten met zeer veel haast alles in het werk stellen om alle plooien glad te strijken. Het is bekend dat de voorzitter van het OKB bijvoorbeeld komt uit het kamp van de VHP. Het is wel een persoon met een degelijke scholing (juridisch) en een behoorlijke bagage ervaring wat betreft verkiezingen en de centrale burgeradministratie. Door zijn politieke kleur zal hij in de clinch raken op centrale hoofdstenbureaus waar de ABOP het voorzitterschap bekleedt en/of de dominante factor is. Het is een kwalijke zaak dat beide partijvoorzitters 5 jaar lang deze situatie hebben laten voortsudderen. De vp en voorzitter van de ABOP heeft zich nooit kunnen berusten in de gezagsverhouding waarin hij staat tot de president. Hij vat zijn mindere positie persoonlijk op, hij denkt dat het aan hem zou liggen en niet omdat hij staatsrechtelijk in die positie zit en dus toevallig. Even goed had het omgekeerd kunnen zijn. De achterban van de ABOP begrijpt de rol van de vp niet in staatsrechtelijke zin. Ook zij vat het een en ander persoonlijk op en brengt dat in verband met de sociaal-maatschappelijke positie en status van de marrons. Dit alles heeft de regering verzwakt gehouden, waarbij niet met vereende krachten aan het herstel van Suriname is gewerkt. Het herstel is alleen gelaten voor de ‘eigenaar’ van de regering, dat is de president.
Zowel de NPS en de PL maar vooral de ABOP, heeft de VHP in de steek gelaten in deze regeercoalitie die straks afzwaait. Maar de VHP heeft zich ook intern verzwakt door het kader van het land ver te houden van het bestuurlijke. Er is sprake geweest weer van een gijzeling van de hoogste executieve macht, precies zoals daarvan sprake was in de 10-jaren-periode van Bouterse. De uitwerking van de twee gijzelingen is verschillend geweest. Bij Bouterse was er een beleid gericht op het verzorgen van de mofinawang maar niet-duurzaam en ongezond. Dat leidde tot de vernietiging van de economie.
Bij de huidige regering is het beleid meer gericht op het (handels)kapitaal en zijn beschikbare en gealloceerde middelen, in elk geval gedurende een zeker periode, niet gebruikt voor het sociaal beleid. In de periode Venetiaan was er geen sprake van gijzeling van de president, maar was hij wel chantabel geworden door afhankelijkheid van de PL-fractie in DNA en de regering. De uitwerking daarvan was niet verlammend voor het beleid, maar het bijproduct van die regeringen was een hoge mate van corruptie met onroerend goed van de Staat.
Het ziet er naar uit dat er politieke verschuivingen gaan optreden na de verkiezingen van mei. De NDP is qua karakter niet veranderd, de VHP ook niet. De belangen die deze partijen verdedigden zijn de afgelopen decennia hetzelfde gebleven. Dat geldt ook voor de PL en de ABOP.
De NPS is niet hetzelfde als onder Venetiaan. De NPS lijkt meer op de PL en de ABOP, het is een opportunistische partij waar de waarden en normen niet meer voorop staan. Dat heeft te maken met het nieuwe leiderschap en ook de tweede en derde lijn die is opgekomen. Men wil de weg van de VHP opgaan en de andere partijen, om meer dan voorheen de persoonlijke belangen te dienen. De NPS-jongeren zijn van mening dat het Venetiaan-model, waar de politicus in het hetzelfde eenvoudige huis is blijven wonen, niet de weg is die opgegaan moet worden. Iedereen profiteert en de NPS’er moet de boel niet proberen te zwenken naar de gezonde manier, maar ook van het geheel te profiteren.
We hebben een bepaald type van DNA-leden gehad vanuit de NPS. Suriname is klein en zo zijn ook business-praktijken van bepaalde personen bekend. Ook de manier waarop de voorzitter van de NPS zich heeft gebracht vanuit zijn vooruitgeschoven positie als presidentiële adviseur (Volks)Huisvesting is teleurstellend en bedenkelijk. De NPS-achterban heeft wellicht het meest te kampen met gebrekkige huisvesting. De uitdrukking ‘pras’oso’ is het meest in verband te brengen met de traditionele achterban van de achterban. Het heeft te maken met de koloniale ontwikkeling en de emancipatiegeschiedenis van Suriname.
Gregory Rusland was als adviseur in de gouden positie om zich onsterfelijk te maken door met het Gregory Rusland Huisvesting Master Plan te komen. In de eerste fase had hij zich kunnen richten op een paar zogenaamde volksbuurten in Zuid-Paramaribo. Hij had alle prasi-oso’s kunnen laten vervangen met goede woningen en financiering kunnen zoeken. Die had hij bij de vleet kunnen vinden. Maar hij voelt niets voor deze doelgroep en heeft er een potje van gemaakt, Chan moest alles voor hem, Patricia Etnel en Ivanildo Plein doen. Deze personen zijn ervan uitgegaan dat hun taak was om alleen aan de president te zeggen ‘tak’ a n’e go’. ‘We hebben al gezegd dat het niet goed gaat, dat er wat gedaan moet worden’. Dat hebben we vaak van deze 3 NPS’ers gehoord. Algemeen gepraat, en de concrete ideeën die moesten van Chan komen.
Als de NPS zich als optie aandient, dan is ze eigenlijk het meest bedrieglijk van alle partijen. Men doet zich netjes voor, maar de NPS is verworden tot aanhanger van de ‘real politik’ van de zedenloze en moreel failliete politicus ‘Somo’.
In elk geval hopen we dat de president en de vp goed zitten en de verkiezingsautoriteiten vermanen. En dat ze zichzelf ook beloven dat ze elkaar niet in problemen zullen brengen, bijvoorbeeld met dubbele namen en vervalste handtekeningen.
