Volgens de CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) handels database, beheerd door het UNEP-WCMC (United Nations Environment Programme-World Conservation Monitoring Centre), heeft Suriname in 2023 legaal 7.629 dieren geëxporteerd naar landen over de hele wereld. Het aantal diersoorten varieerde in aantal van 2 tot maar liefst 960 en in totaal ging het in 2023 om 40 verschillende soorten
Zo werden bijvoorbeeld van de Amazona amazonica (Oranjevleugelamazone, Kulekule – zie foto top) 960 exemplaren geëxporteerd, waarvan 360 naar de Verenigde Arabische Emiraten, 540 naar Sri Lanka en 120 naar Thailand. Verder werden in 2023 onder andere geëxporteerd 434 boa constrictors, 46 roodhandtamarins (Saguinus midas – zie foto hieronder) gingen naar Indonesië (6) en Thailand (40). Indonesië was ook de bestemming van 100 brilkaaimannen (Caiman crocodilus).
Belangrijke speler
Suriname is nog steeds in de wereld een belangrijke speler in de handel van in het wild gevangen dieren, zowel legaal als illegaal. CITES registreert in haar ‘trade database’ welke landen welke dieren naar welke landen en voor welke doeleinden exporteren. Bij CITES aangesloten landen, waaronder Suriname, geven de exportcijfers door.
De laatste jaren was er wel enige daling te constateren in het aantal geëxporteerde dieren uit Suriname. In 2019 werden in totaal 8.597 dieren geëxporteerd. Dat waren er in 2018 9.827, in 2017 11.938 en in 2016 ruim 7.200. In het eerste Covid-pandemie jaar, 2020, werden toch nog in totaal 2.966 dieren vanuit Suriname geëxporteerd. In 2021 werden, ondanks alle wereldwijde Covid-beperkingen, toch nog 4.706 dieren uit het land geëxporteerd.
Waarom en in alle stilte?
Waarom nog steeds deze export, deze handel, toestaan om de kas te spekken van een handjevol handelaren in Suriname, terwijl de regering op allerlei internationale podia het land blijft promoten als het groenste land ter wereld? Maar, in alle stilte worden jaarlijks vele duizenden (ook bedreigde) diersoorten uit het wild, uit dat groene tropische regenwoud, gevangen en vervoerd naar verre oorden overal in de wereld.
Wildlife & People Suriname: “Schokkend hoog”
Wildlife & People Suriname (WPS) zegt in een reactie tegen de redactie van Dagblad Suriname, dat het aantal dieren dat geëxporteerd wordt “schokkend hoog” is. De organisatie begrijpt dat Suriname al heel lang zich bezighoudt met legale export van wilde dieren, en dat dit niet iets is wat ineens gestopt zal worden. “Echter, de tijden zijn wel veranderd en we leven in de tijd van een enorme biodiversiteitscrisis. Omdat Suriname voor het grootste deel nog onbereikbaar is voor de mens, en de populatie Surinamers klein is, zijn de wilde dieren populaties in Suriname gelukkig voor een groot deel nog gezond, waardoor het wegvangen van wilde dieren voor export onschadelijk lijkt. Helaas is dit niet het geval. De wilde dieren worden veelal door lokale gemeenschappen gevangen, vaak in het gebied rond hun dorpen, en als deze vangst al decennia lang plaatsvindt, dan levert dat enorme druk op de aantallen dieren, vooral soorten die langzaam voortplanten, of heel populair zijn voor de handel zoals bijvoorbeeld zangvogels”, aldus WPS.
Ook worden vaak de jongen weggehaald of gevangen en soms gaat dat gepaard met het doden van de moeders. Hiermee stop je de verjonging in populaties en verwijder je de reproducerende individuen, de volwassen vrouwtjes, zo stelt de organisatie.
Wildlife & People Suriname zegt al jaren nauw samen te werken met gemeenschappen op het gebied van wilde dierenhandel, ook in Zuid Suriname, en allemaal geven zonder twijfel aan dat de aantallen wilde dieren door de jaren heen zijn afgenomen, en zelfs verdwenen zoals in het geval van de twa twa. “We werken samen om alternatieve inkomsten te genereren. In Suriname wordt nauwelijks gewerkt met de verplichte zogenaamde Non Detriment Findings – een eis van CITES om wetenschappelijk aan te tonen dat de exportquota die worden vastgesteld jaarlijks gebaseerd zijn op recente wetenschappelijke data over de status van de wilde dieren populaties.”
Illegale handel
Legale export van wildlife gaat, volgens WPS, vaak gepaard met illegale handel in wilde dieren. “Er worden beschermde diersoorten bij legale shipments geplaatst bijvoorbeeld. Daarnaast krijgen de betrokken gemeenschappen vaak weinig betaald voor de dieren die zij uit hun omgeving wegvangen en naar de stad sturen – terwijl de exporteur vele malen hogere prijzen ontvangt van de koper in het buitenland. De leefomgeving van de gemeenschappen verarmt aanzienlijk terwijl zij vaak afhankelijk zijn van de natuur voor hun levensbehoefte, en krijgen een fractie van de waarde van de dieren betaald, en hebben weinig keuze dan daarmee akkoord te gaan, omdat er in deze dorpen, vooral in Zuid Suriname, geen of weinig alternatieve bronnen van inkomsten zijn.”
Ten slotte is, zo stelt de organisatie, de negatieve impact van het wegvangen uit het wild – slechte verzorging, extreme stress en inadequate transport methoden – op het welzijn van deze dieren enorm. “Veel dieren gaan al dood tijdens het vangen of de periode voordat ze op transport gaan als gevolg van stress en onjuiste verzorging, en tijdens het transport gaan er vaak ook nog eens heel veel dieren dood.”
Wildlife & People Suriname benadrukt tot slot, dat het goed zou zijn “als we als een land waar we nog zo veel rijkdom hebben aan biodiversiteit” kritisch zouden kijken naar of deze wilde dieren export nog wel van deze tijd is en of we als land, dat trots is op de natuur, hier nog wel op deze grote schaal aan mee zouden moeten doen.”
PK
