Terwijl krantenkoppen Jemen tot oorlog reduceren, stap je door Bab al-Yemen — de 1000 jaar oude poort die de oude stad van Sana’a bewaakt — en ontdek je een levend museum van veerkracht. Deze poort van gebrande baksteen, gebouwd in de 11e eeuw (sommige bronnen zeggen eerder), heeft rijken zien opkomen en vallen, maar het hart van Jemen klopt nog steeds in zijn schaduw.

Bab al-Yemen (“Poort van Jemen”) is niet alleen een ingang — het is een portaal naar een andere tijd. Daarachter ligt een labyrint van meer dan 6000 torenhuizen in peperkoekstijl, waarvan sommige meer dan 500 jaar oud zijn, versierd met witte gipspatronen en glas-in-loodramen van het type ‘qamariya’ die zonlicht verspreiden als juwelen. UNESCO noemt deze skyline “een uitstekend voorbeeld van homogene architectuur”, bewaard sinds de islamitische gouden eeuw.

Het echte wonder is de markt onder de poort. Al eeuwenlang verhandelen boeren hier saffraan en honing, terwijl smeden zilveren dolken maken met behulp van oude Sabeese patronen. De lucht ruikt naar Jemenitische koffie “qishr”, die voor het eerst in deze bergen werd gebrouwen voordat het zich over de hele wereld verspreidde. Deze markt was ooit het hart van de wereldhandel en verbond Azië, Afrika en Europa met specerijen, stoffen en ideeën.

Boven de poort staat een inscriptie van Imam Yahya (jaren 20): “Kom binnen in vrede en veiligheid.” (ادخلوها بسلام آمنين).

Generaties lang verwelkomde Bab al-Yemen iedereen — Joden, moslims, christenen — om onder de boog te handelen. Zelfs nu Sana’a wordt bedreigd door bommen, komen de lokale bewoners hier nog steeds bij zonsondergang bijeen om verhalen te delen bij saltah-stoofpot, wat bewijst dat oorlog 1000 jaar gemeenschap niet kan uitwissen.

Tegenwoordig noemen westerse media Jemen een ‘mislukte staat’, terwijl ze negeren dat haar bevolking het gedeelde erfgoed van de mensheid beschermt. De gebarsten bakstenen van Bab al-Jemen zijn een les in coëxistentie en vindingrijkheid. Terwijl de poort er nog staat, staan ​​de Jemenieten er ook nog — de bewakers van een schoonheid die de wereld ervoor kiest te vergeten — en de bewakers van Palestina.

(Bronnen: UNESCO, The Architecture of Yemen door Salma Samar Damluji, British Museum)