De voorzitter van de VHP zijn propagandaverhalen bestaan uit de volgende vaste componenten: er was een crisis in 2020, de VHP heeft die crisis opgelost, er is economische groei, er is stabiliteit, en dan verder AOV verhoging, et cetera bla bla…..
Echter de waarheid is dat Suriname een bodemloze put is geweest sinds het einde van de 19e eeuw. Sinds omstreeks 1900, het einde van de plantagelandbouw verkeerde de Surinaamse economie in zwaar weer. Wij importeerden meer dan wij exporteren, en dat is tot op de dag van vandaag zo, met als gevolg een negatieve lopende rekening van de betalingsbalans. En de negatieve lopende rekening komt tot uitdrukking in de instabiele wisselkoers.
Verder was er altijd een begrotingstekort welke tot 1975 werd aangevuld door de koloniale overheid. Na 1975 kwamen de gelden van het ontwikkelingsverdrag ter beschikking. In sommige perioden is de wisselkoers redelijk stabiel dankzij een toename van Amerikaanse dollars in omloop dankzij vooral de informele sector, echter zijn dat momenten van uitzondering. Daarom blijft de wisselkoers stijgen en neemt de koopkracht af. Er is sinds het jaar 2000 geen beleid geweest om de deviezen verdiencapaciteit op te voeren ondanks de aanwezigheid van meer dan 3.2 miljard aan deviezen in de periode 2000-2010.
De gemeenschap moet zich bewust zijn van het feit dat vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw tot het jaar 2000 Suriname circa $ 375 miljoen usd verdiende voornamelijk door export van aluinaarde en rijst. En de staat stelde deviezen beschikbaar voor alle importen.
Sinds 2000 betaalt de particuliere sector alle importen zelf. Dus de staat houdt meer deviezen over. Bovendien verdient de staat sinds de afgelopen 10 jaar circa $ 600 miljoen usd per jaar dankzij de goudexporten.
Er waren wel grote schulden, met name die van Oppenheimer en schulden aan met name China. De schulden van Oppenheimer zijn de grootste maar dat is de schuld van het nieuw Front zelf die de corruptie bij staatsolie heeft toegestaan.
Schulden zijn geen reden om naar het IMF te gaan. De huidige regering heeft geluisterd naar quasi en nep deskundigen en is gestapt naar het IMF met desastreuze gevolgen voor de sociale zekerheid van 70% van de bevolking.
Suriname ontving voldoende deviezen dus er was geen liquiditeitscrisis. Tenzij men natuurlijk een verkwistend beleid voert. De interventie door het IMF heeft niets opgelost.
De wisselkoers blijft stijgen, er is geen begrotingsevenwicht, er is ook geen monetaire evenwicht, kortom we zitten nog steeds met de gebakken peren. Het is normaal dat schulden geherstructureerd worden en gelukkig is dat ook gebeurd.
De oude politiek kan de sociaaleconomische problemen niet oplossen.
Wat is het grootste sociaal economisch probleem van Suriname. Dat is de negatieve lopende rekening welke een constante druk uitoefent op de wisselkoers. Aangezien Suriname een klein land is moet het de meeste goederen en diensten importeren die nodig zijn voor een samenleving met een redelijke welvaart. De wisselkoers beïnvloedt daardoor de koopkracht nadrukkelijk. Beheersing van de wisselkoers is derhalve geboden. Dat kan alleen door de nationaal beheersbare exportsector voldoende deviezen te laten verdienen zo dat de lopende rekening neutraler wordt.
Daarnaast is het zo dat de verborgen werkloosheid met name in de publieke sector groot is. Op een beroepsgeschikte bevolking van 397000 in 2025 is er een beroepsbevolking van 201.000 en zijn er 64.000 ambtenaren, van deze laatste zijn er 44.000 ambtenaren teveel. De formele werkgelegenheid in 2025 bedraagt 115.000. Het verschil tussen de beroepsbevolking en de formele werkgelegenheid bedraagt 201.000 minus 115.000 is 86.000. Dat is de onvrijwillige werkloosheid dan wel de informele sector. De informele sector en de onvrijwillige werkloosheid is echter groter namelijk 86.000 plus de verborgen werkloosheid bij de overheid dat is 44.000 plus 10.000 verborgen werkloosheid in de parastatale sector, in totaal 86.000 plus 54.000 is 140.000. Er is veel verborgen werkloosheid in de parastatale sector met name bij de bedrijven als Telesur, Energiebedrijven Suriname EBS, de SLM, de SWM, en Staatsolie. De publieke sector is een bodemloze put, de productiviteit is laag, de meeste van de laatstgenoemde bedrijven zijn monopolies die hun inefficiëntie afwentelen op de rest van de economie.
Dit grote leger van onvrijwillig werklozen is de voedingsbodem voor criminaliteit, sociale ellende, en geringe economische ontwikkeling. Er is een tekort aan arbeiders, dienstmeiden, tuinlieden, andersoortig lager personeel omdat de meesten zitten te billenpoetsen in het ambtenarenapparaat. Het ambtenarenapparaat verdringt productieve werkgelegenheid.
DNL is van mening dat vanwege sociaal maatschappelijke overwegingen de afslanking van het ambtenarenapparaat gepaard moet gaan met gelijktijdige schepping van nieuwe arbeidsplaatsen in de particuliere sectoren waarbij de mensen niet gedwongen worden maar worden aangemoedigd middels betere beloning, enz om te kiezen voor een betere baan .
Om het tekort op de lopende rekening te kunnen neutraliseren moet de exportsector een flinke boost krijgen. Echter de exportsector kan niet exporteren als haar concurrentiekracht laag is. En de concurrentiekracht is laag omdat de cruciale factorkosten als energie, telecommunicatie, technologie et cetera te duur zijn in vergelijking met de opportuniteitskosten. Daarnaast schort het behoorlijk aan de productiviteit, zowel de arbeidsproductiviteit als de kapitaalsproductiviteit.
Wat Suriname nodig heeft is een regering met daadkracht en kennis van zaken die in staat is de economie te saneren, en de exportproductie op te voeren. De Nieuwe Leeuw beschikt over de capaciteit om de economie weer op de rails te brengen.
Het verminderen van de werkloosheid kan makkelijk door bijvoorbeeld de investering van FFF uit Hyderabad in 50.000 ha oliepalm te faciliteren. Het gaat zorgen voor circa 7000-8000 personen werkgelegenheid en de betalingsbalans ondersteunen. Onze spijsolievoorziening zal gegarandeerd zijn net zoals toen we oliepalm plantages te Victoria en Phedra hadden.
Verder moet de regering investeringen die netto deviezen verdienen en veel werkgelegenheid bieden stimuleren.
De Nieuwe Leeuw maakt zich sterk om gunstige voorwaarden voor exportproductie te scheppen onder andere door een aantal factorkosten, welke hoger zijn dan op de internationale markt, omlaag te brengen. We zijn een olieproducerend land met Hydro energie en toch zijn onze energiekosten hoger dan de opportuniteitskosten. Doorlichting en sanering van staatsolie en EBS zal met strakke hand doorgevoerd worden. Evenzo geldt voor Telesur, SWM en de SLM. Verder is De Nieuwe Leeuw voorstander van een goed doordachte privatisering van staatsbedrijven. Daartoe zal een gedegen beleidskader opgesteld moeten worden. De Nieuwe Leeuw is geen voorstander van het uitvoeren van technisch economische maatregelen gebaseerd op nattevingerwerk.
Verdubbeling van de rijstproductie is haalbaar binnen vijf jaar. Maatregelen zullen getroffen worden om daarin te voorzien dat het deviezencomponent niet hoger ligt dan de cif waarde van import rijst. Aangezien onder de huidige en toekomstige omstandigheden voedsel als strategisch wapen gehanteerd gaat worden zal De Nieuwe Leeuw alle krachten mobiliseren om de voedselproductie te verhogen. Wij beschikken over tal van comparatieve voordelen zoals voldoende zoetwater en energie, twee belangrijke kostenposten. Het enige wat Suriname rest te doen is een beleid opstellen en uitvoeren die de comparatieve voordelen omzetten in concurrentievoordelen. Derhalve zal de landbouwbank opnieuw als zelfstandige entiteit opgezet worden met filialen in de belangrijkste landbouw regio’s.
Tot slot met internationale concurrerende factorkosten voor energie, water, land en telecommunicatie zal middels de vestiging van een aantal industrieparken, de maakindustrie een gunstige boost krijgen. Immers daarom zijn wij toegetreden tot de Caricom markt, om een grotere markt te hebben voor onze producten.
Ir. Dharmvir K.Mungra
Voorzitter DE NIEUWE LEEUW
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Spanish