Tijdens een recente uitzending van ABC Actueel verdedigde NDP-woordvoerder Ricardo Panka de partijlijst en stelde dat de bevolking het Bouterse “verschuldigd” is om de NDP terug aan de macht te brengen.
Als politiek analist rijst de vraag: op welke gronden rust deze claim, en is dit een pad naar herstel of verder verval?
Panka benadrukt Bouterse’s ideologische erfenis en de noodzaak om Suriname uit een “diep dal” te leiden. Hij verwijst naar strategische kandidaatplaatsing, zoals mevrouw Simons en mevrouw Bouterse, om loyalisten te mobiliseren.
Maar het idee van een historische schuld aan Bouterse – een omstreden figuur vanwege zijn veroordeling voor moord en autoritaire verleden – is problematisch. Het impliceert een morele verplichting die voorbijgaat aan democratische keuzevrijheid en de huidige sociaaleconomische realiteit.
De NDP presenteert zich als redder, maar hun vorige regering (2010-2020) werd gekenmerkt door economische mismanagement, corruptieschandalen en internationale isolatie. Toch positioneert Panka de partij als de enige met “ervaren kandidaten”, verwijzend naar districtelijke vertegenwoordiging en genderbalans.
Panka’s vertrouwen in 20+ zetels verraadt ambitie, maar de aanname dat Bouterse’s achterban automatisch naar Simons doorschuift, is riskant. Kiezers zijn nu mogelijk meer geïnteresseerd in concrete plannen dan in loyaliteit aan een omstreden verleden.
De NDP gokt op nostalgie en persoonlijke loyaliteit, maar een terugkeer zonder kritische zelfreflectie riskeert verdere polarisatie en economische stagnatie. Of dit “opbouw” wordt, hangt af van transparant bestuur – iets waar de NDP onder Bouterse tekortschoot. Vernietiging ligt op de loer als de partij oude patronen herhaalt.
De vraag is niet wat Suriname Bouterse verschuldigd is, maar wat de NDP Suriname kan bieden – daarover blijft Panka vaag.
