We zien dat de beslissingen van de Amerikaanse president wat betreft het buitenlands beleid, steeds meer impact begint te krijgen op het Caribisch gebied en Suriname. Binnen korte tijd was er de situatie met de Cubaanse artsen die veel in onze regio worden ingezet. Het inzetten van deze medische werkers die weer welkom zijn, zou kunnen leiden tot een Amerikaanse boycot en sancties.
Recent is weer aangekondigd dat landen die oliezaken met Venezuela zullen doen, te maken kunnen krijgen sancties vanuit de VS en ook verhoogde handelstarieven. Trump strooit nu met handelstarieven om de drempels van producten van bepaalde landen te verhogen. Er is dus heel veel voer voor de Caribische staten om gezamenlijk in gesprek te gaan met de Amerikaanse autoriteiten. Het Caribisch gebied moet alle business dat gedaan wordt met landen die niet op vriendschappelijke voet leven met de USA overwegen, want daarop kunnen er sancties volgen.
Wat straks ook kan gaan gebeuren is dat een bepaald stemgedrag in de Algemene Vergadering van de VN kan gaan leiden tot sancties en maatregelen. We denken bijvoorbeeld aan het erkennen van Palestina, het erkennen of propageren van een tweestatenoplossing in het Midden-Oosten conflict of het oproepen tot onderzoek naar misdaden tegen de menselijkheid gepleegd door het Israelisch leger. Ook importen vanuit de EU boven die uit de USA kunnen straks probleem opleveren of het invoeren van milieumaatregelen die impact hebben op de Amerokaanse industrie.
Wat ook gevaarlijk kan zijn is het doen van zaken op het gebied van defensie met bepaalde landen. Landen met een minder vriendschappelijke relatie met Israël of die migratiestromen hebben naar de USA kunnen in problemen komen als hun grensmanagement niet deugt. Landen die maatregelen treffen tegen Amerikanen op basis van hun wetgeving, kunnen ook reciprociteitsmaatregelen verwachten.
Amerika is zich onder Trump meer gaan profileren als gelijk aan andere landen, maar tegelijkertijd is het duidelijk dat de USA steeds zal doen wat ze wil. In feite lijkt het ook nu erop dat de Amerikanen meegaan met plannen die indruisen tegen de mensenrechten.
Gisteren is gelanceerd dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, deze week zijn eerste grote reis naar het Caribisch gebied zal maken. Vandaag beginnen ze in Jamaica. Daarna reist Rubio door naar Guyana en Suriname. In februari bracht Rubio’s eerste buitenlandse reis als minister van Buitenlandse Zaken hem naar de Dominicaanse Republiek aan het einde van zijn tour door het nabijgelegen Midden-Amerika.
Maar zijn bezoek deze week, dat zich richt op het Caribisch gebied, is een kans om te zien hoe de tweede regering van Trump deze belangrijke, maar te vaak over het hoofd geziene regio benadert. Rubio zal een regio aantreffen die ingrijpende veranderingen ondergaat, zowel negatief als positief. Criminaliteit en geweld nemen toe, wat de particuliere sector schaadt, met name het toerisme, een belangrijke levensader voor veel economieën in de regio. Tegelijkertijd staat het Caribisch gebied op het punt om tegen het einde van het decennium een energiegigant te worden dankzij recente ontdekkingen en energieontwikkeling waarin Suriname ook een zware rol speelt naast buurland Guyana.
Deze week verwelkomen de leiders van het Caribisch gebied Rubio’s bezoek, omdat ze graag invloed willen uitoefenen op het Amerikaanse beleid ten aanzien van de regio in de komende vier jaar. Aan de Amerikaanse kant heeft Rubio de kans om de reis af te sluiten met een nieuwe strategie voor de regio die tastbare voordelen kan opleveren en zowel de Amerikaanse als de Caribische belangen kan beschermen. Deze nieuwe strategie zou twee prioriteiten moeten hebben, bekeken vanuit de Amerikaanse optiek.
Ten eerste het verlagen van barrières voor Amerikaanse investeringen in Caribische energie, wat de energiezekerheid voor de bredere regio, inclusief de Verenigde Staten, kan versterken, en het helpen van landen in de regio om criminaliteit en geweld te verminderen, wat Amerikaanse burgers die naar het buitenland reizen kan beschermen.
Net als de landen aan de landsgrenzen, deelt de Verenigde Staten sterke handels-, commerciële- en intermenselijke banden met Caribische landen. Meer dan twintig miljoen Amerikaanse burgers reizen elk jaar naar het Caribisch gebied voor overnachtingen, en de Verenigde Staten blijft de belangrijkste handelspartner van het Caribisch gebied. 5 van de 12 resterende diplomatieke bondgenoten van Taiwan bevinden zich in het Caribisch gebied. Guyana, Suriname en Trinidad en Tobago beschikken samen over voldoende koolwaterstofvoorraden om actieve spelers te zijn op de wereldwijde olie- en gasmarkt.
Maar ondanks het belang van het Caribisch gebied voor de Amerikaanse belangen, heeft de regio lang geleden onder onoplettendheid en inconsistente Amerikaanse buitenlandse politiek. Het resultaat is een relatie die afhankelijk is van ad-hoc betrokkenheid en landen heeft gedwongen om elders hulp te zoeken, van China tot India tot Afrikaanse landen. Aan het begin van de tweede Trump-regering, kan Rubio de reis van deze week gebruiken als startpunt om een Caribische strategie te ontwerpen, bouwen en implementeren die de Amerikaanse en regionale belangen dient voor de komende vier jaar en daarna.
Twee punten zijn cruciaal voor een succesvolle Amerikaanse strategie in het Caribisch gebied. Ten eerste moet het een inspanning van de hele overheid zijn die bestaande diplomatieke, economische en veiligheidspartnerschappen met het Caribisch gebied gebruikt en versterkt.
Ten tweede moet het Amerikaanse beleid verder gaan dan betrokkenheid op hoog niveau van overheid tot overheid om te slagen. Er staan vijf nationale verkiezingen gepland in het Caribisch gebied dit jaar, waaronder ook in Suriname. Het verminderen van criminaliteit en geweld moet voorrang krijgen. Dit zou zorgen voor meer stabiliteit voor Caribische landen en helpen de miljoenen Amerikaanse burgers te beschermen die naar het buitenland reizen naar de regio. Vervolgens zijn Caribische landen uniek gepositioneerd om de toegenomen Amerikaanse investeringen in de energiemarkt van de regio te verwelkomen.
Trinidad en Tobago, Guyana en het potentieel van Suriname voor aardgas vormen een hub voor toekomstige investeringen. Elk van die landen heeft al Amerikaanse en westerse operators, maar de derivaten van aardgasgebruik, zoals ammoniak, ureum, plastic en aluminium, bieden ook kansen voor Amerikaanse bedrijven.
Aangezien potentiële geothermische projecten zich bevinden in een aantal landen met diplomatieke banden met Taiwan, en de toekomstige aardgasproducenten in de regio al grootschalige Chinese investeringen in de energiesector hebben, zou het vergroten van de Amerikaanse concurrentiekracht in deze industrie een lange weg kunnen gaan in het compenseren van potentiële Chinese betrokkenheid. Suriname heeft al een grote Chinese multinational in de goudindustrie en er is 1 in de pijplijn voor bauxiet 2.0.
