De nieuw aan te treden parlementsleden in Suriname zullen een maandsalaris van SRD 130.000, inclusief toelage ontvangen. terwijl het gemiddelde inkomen van een Surinaamse burger rond de SRD 7.000 per maand ligt.
Dit betekent dat Assembleeleden bijna 1.857% meer verdienen dan de bevolking die zij dienen. Het besluit, goedgekeurd door zowel coalitie als oppositie, veroorzaakt grote verontwaardiging.
Volgens politiek analist Shanti is deze kloof symptomatisch voor een dieperliggend probleem. “Dit is geen toeval, maar een bewust complot om eigen zakken te vullen ten koste van belastinggelden”, aldus Shanti.
“Veel DNA-leden die straks in het parlement zitten, zouden in hun vorige baan nooit zulke bedragen verdienen. Het is dan ook geen wonder dat zelfs mensen zonder politieke ervaring of opleiding zich massaal aanmelden voor een zetel.”
Shanti benadrukt dat de verhoging, die volgens het argumentarium “nodig is om kwaliteit te trekken,” in schril contrast staat met de realiteit van gewone burgers.
“Terwijl mensen dagelijks kampen met inflatie en werkloosheid, besluiten politici hun eigen salaris te verdubbelen. Dat is moreel onverdedigbaar.”
Opvallend is dat zelfs oppositiepartijen zoals de NDP, die de verhoging ooit afwezen, nu zwijgen. Geen enkel parlementslid heeft aangekondigd het geld te weigeren of een deel af te staan aan armen, zoals eerder beloofd. “Dit toont aan dat oppositie en coalitie eigenlijk één pot nat zijn”, zegt Shanti.
“Ze verbergen zich achter bureaucratische procedures, maar de boodschap is duidelijk: het eigen belang gaat boven dat van het volk.”
De analist waarschuwt dat dergelijke besluiten het vertrouwen in de democratie ondermijnen. “Als politici niet eens bereid zijn offers te brengen in tijden van crisis, wie moeten burgers dan nog geloven?”
De discussie over de salarissen domineert momenteel de media, waar burgers spreken van “daglichtroof” en “eigenbelang boven vaderland”.
De vraag groeit : wie controleert de controleurs?
