De politieke partij NDP die een behoorlijk stevige basis heeft in ‘creoolse’ volksbuurten (ook wel getto’s genoemd) krijgt nu een koekje van eigen deeg. Onder het instemmende oog van de nieuwbakken voorzitter is door het zichtbare deel dat appelleert aan de massa en veel op social media bezig is, een campagne gevoerd met als rode draad de etnische haat gericht naar de president van de Republiek Suriname. Intussen heeft deze campagne ertoe geleid dat een deel van de achterban nog meer dan voorheen betrokken is bij de partij.
Een ander deel dat zich op basis van zijn of haar afkomst gediscrimineerd voelt, zal met pijn afstand nemen van de partij en volgens het hokjesgedrag gaan stemmen. Dit deel van de achterban van de NDP gaat nu dan stemmen op de partij waarnaar ze zijn weggejaagd. Wanneer mensen op straat en in de taxi zitten, dan brengen mensen met pijn wat ze afgelopen maanden hebben meegemaakt, naar buiten. De kunst is om er goed naar te luisteren.
Tijdens deze verkiezingen zijn er twee grote spelers: ten eerste de VHP als leverancier van de president en de grootste politieke partij uit de laatste verkiezingen. Dan is er de NDP, de grootste partij daarvoor, die de voorlaatste president leverde. Deze twee partijen zijn de gezworen vijanden van deze verkiezing. En dan hebben we een relax ogende ABOP waarvan de voorzitter recent een staaltje van staatsmanschap liet zien wat alleen kan als je in je eigen land lekker in je vel zit. De man is op een video te zien waarin hij, gestoken in geel ABOP-tenue, een groep NDP’ers tegemoet loopt, hun vlag van hun overneemt en respectvol ermee zwaait. Dat zijn van de vreedzame situaties die het exportproduct van Suriname zijn. Wij denken dat hij hetzelfde zou doen als hij een groep VHP’ers met een vlag zou zien.
De ABOP-voorzitter is van een aantal zaken beschuldigd, maar wij denken dat het te ver zou voeren om hem te beschuldigen van onderscheid op basis van afkomst, integendeel. De ABOP heeft een groepsgebonden geschiedenis, maar heeft goede stappen gemaakt om de deur open te gooien en drempels te slopen. In elk geval moet van de ABOP wel gezegd worden dat de etnische haat-taferelen die constant te zien zijn bij de achterband van de NDP op social media, niet te zien is bij de ABOP en ook niet bij de VHP.
Of er in tweede instantie, dus in de praktijk inderdaad sprake is van congruent gelijke kansen, is een vraag die zich moeilijk laat beantwoorden, maar een ontkennend antwoord is niet uitgesloten. Maar wanneer in de theorie er sprake is van haat en discrimatie, dan komen we niet eens bij de tweede instantie: de praktijk.
Wij vinden het super verdacht dat de voorzitter van de NDP, die racisme in de partij niet bij de bron heeft aangepakt en 0,0 aan statements heeft gemaakt, wel aan het einde aangeeft dat de partij een multi-etnische lijst heeft gepresenteerd. Daarmee wekt de nieuwe voorzitter van de creools-nationalistische partij de indruk dat de NDP een multi-etnische lijst niet als een middel ziet, maar als een ultiem doel. Dat betekent dan niets anders dat de NDP een kunstmatige diversiteit laat zien op de kandidatenlijst wat niet strookt met de praktijk in de partij.
En wat de praktijk is, laat zich het best samenvatten met een samengesteld woord: kokosolie. Daarnaar stinkt een bepaalde groep, de groep die zich weggejaagd en vernederd voelt in de NDP. De sfeer van ongestrafte rassen- en religieuze haat is institutioneel onderdeel geworden van de NDP door het met beide handen en voeten omarmen van de personen Dada en Dodo. Deze personen hebben opgeroepen via Culturu TV tot etnische zuiveringen in Suriname zoals het is gebeurd in Oeganda in de jaren ’70. De haat van een deel van de Surinamers binnen de NDP is zich ook gaan verspreiden naar India en Indiërs en alles wat met hen te maken heeft zoals goederen die als teken van vriendschap door de wereld grootmacht is geschonken aan Suriname. De hoeveelheid goederen die aan Suriname is geschonken is vanwege de omvang van de bevolking van India, verwaarloosbaar. Daarmee kan je niet eens een maaltijd aanbieden in een behoorlijke dorp in het Aziatisch land. De nieuwe voorzitter van de partij heeft duidelijk geen wens om grip te krijgen op de campagnes, ook de haatcampagnes. We zien bij haar dat ze krampachtig vasthoudt aan een multi-etnische lijst, maar we zien een hele hoop nietszeggende namen uit verschillende bevolkingsgroepen.
De NDP heeft geen moeite genomen om goed kader op de DNA-lijsten aan te bieden aan het kiezersvolk, dwars door alle groepen heen. Men heeft alleen voor de vorm bepaalde namen op de lijst gezet, maar het zijn geen mensen met een track record of met bewezen maatschappelijke inzet of politieke competenties. Diezelfde indruk van geforceerde diversiteit zien we in de lijst van de VHP, alhoewel toch gezegd moet worden dat bij de laatstgenoemde partij relatief meer nut in de diversiteit is te zien. Als we kijken naar de lijst en de competenties van de kandidaten van DNA, dan kunnen we stellen dat de VHP-lijst effectief diverser is dan die van de NDP. Ook van ABOP is naar omstandigheden diverser dan die van de NDP. Bovendien komt mevrouw Simons van de NDP heel ongeloofwaardig over met aan de ene kant haatcampagnes vanuit de social media van de partij en aan de andere kant het benadrukken van een diverse lijst.
Wat de Surinaamse kiezer nodig heeft, is niet een diverse lijst, maar een lijst waarbij iedereen ongeacht afkomst de ruimte had om mee te dingen middels gezonde competitie en waarbij op de lijst alleen mensen staan die breed voor het algemeen belang kunnen opkomen en over genoeg intellectuele skills bezitten. De NDP probeert dus puur om de stemmen van bepaalde stemmen binnen te halen door op basis van etnische uitsluiting en onderscheid de lijst samen te stellen.
Indirect stimuleert de NDP etnisch gebonden stemmen als een politieke deugd. Wij betreuren het alleen maar dat de NDP die met betrekking tot inclusiviteit tijdens Bouterse er al niet goed voor stond, na het heengaan van de voorzitter, met een behoorlijke snelheid is afgegleden. Wat het rendement zal zijn voor de etnische politiekvoering van de NDP zal blijken na de verkiezingen van 2025.
In elk geval wordt de taal van haat en onderscheid wel begrepen door de achterban, het valt in goede vruchtbare aarde steeds; zie maar hoe enthousiast en luidkeels ingestemd is met de kokosolie-theorie. Kokosolie is in Suriname het symbool geworden van etnisch onderscheid in de politiek in Suriname.
