Verhaal:
In een dorp in Suriname woonden twee vrienden: Glenn, een man die zelfs een vliegtuig kon bouwen van een oude fiets en een pak plakband, en Dirk, een meester in het verzinnen van excuses waar je bijna een boek over kon schrijven.
De kapotte wasmachine
Toen Glenns wasmachine het begaf, zei Dirk: “Gewoon naar de winkel lopen? Dat is drie kilometer! En trouwens, het gaat regenen, mijn voeten doen zeer, en ik heb een allergie voor… eh… schone kleren.”
Glenn daarentegen maakte een wasmachine van een tuinslang, een bezemsteel en een oude ton. Resultaat? Schone sokken én een gratis douche voor de kippen.
De verjaardag van mevrouw Rikkie
Dirk: “Ik kan geen cadeau kopen, want mijn portemonnee is op vakantie zonder mij. En mijn hond heeft mijn laatste briefje van 20 euro opgegeten. Echt waar!”
Glenn bakte een taart in de vorm van een portemonnee, vond een twintigje in zijn jaszak en schreef erop: “Voor de hond van Dirk: stop met sparen, begin met delen.”
De dorpsfeest ramp
Toen het dorpsfeest werd georganiseerd, klaagde Dirk: “Ik kan niet helpen! Mijn planten hebben vandaag een belangrijke fotosynthese afspraak, en mijn linkerwenkbrauw jeuken sinds vanochtend.”
Glenn bouwde ondertussen een podium van pallets, regelde een band (zijn nichtje met een mondharmonica en een koe die kon knorren), en serveerde zelfgemaakte limonade. Tijdens het feest verdween Dirks linkerwenkbrauw wonderbaarlijk genoeg… onder een laagje zonnebrandcrème.
De les:
Uiteindelijk leerde Dirk dat zelfs een slecht excuus een goed verhaal kan zijn, maar een goede actie een legend maakt. En terwijl Glenn nu een standbeeld heeft op het dorpsplein (van papier-maché), zit Dirk nog steeds te bedenken waarom hij geen toespraak kan houden… “Mijn stem is namelijk op reis, naar een plek waar het altijd zomer is. Denk ik.”
Moraal: Wees geen Dirk. Zijn katten zijn trouwens wel blij met zijn creatieve uitvluchten.
