De mens gemaakt naar het evenbeeld van God. Dat benadrukken we in de heilige vastenmaand Ramadan van de moslims. Het betekent dat in elk mens, hoe hij ook ontaard kan zijn, de kern van de waarheid en het goede zit. Het kan gaan ontkiemen en het levenspad van personen wenden tot het goede. Daardoor worden de mensen nuttig voor de omgeving en de samenleving.
Wie de naam Romano Meriba hoort, zal naar hij het zelf zegt, deze associëren met een bepaald levensgedrag waardoor men in problemen kan geraken. Maar in opgelegde onvrijheid kan een moment van verlichting, bevrijding en redding komen. Dan gaan de deuren open en dan wil men niet dat wat men zelf heeft ondergaan, anderen overkomt. Dat lijkt ook met de pleegzoon van de inmiddels overleden Surinaamse persoonlijkheid Desi Bouterse het geval te zijn.
Vanaf 2011 is Meriba in verband gebracht met meerdere strafbare feiten. Hij zou ooit door zijn pleegvader, president Bouterse, ook gratie hebben gehad. Nu is er door hem en een zanger een documentaire gemaakt genaamd ‘Bevlekt verleden’ die al in première is gegaan. De documentaire is bedoeld om de ogen van de samenleving te openen wat de ernstige gevolgen zijn van stigma in de samenleving. Het zal de ogen van jongeren openen over hoe moeilijk de weg naar een normaal leven is nadat men het pad van criminaliteit opgaat. Ook moet het de ogen openen van de overheid die actiever zich moet inzetten om personen die veroordeeld zijn of gevangen hebben gezeten, weer te helpen integreren in de mainstream society.
Ook is het zwaar aanbevolen dat bedrijven naar deze documentaire kijken. Het is zeker prijzenswaardig als personen die een scheve schaats hebben gereden en ervaringsdeskundigen zijn, zelf hun verhaal vertellen en hoe moeilijk het leven wordt na een veroordeling. De documentaire vertelt het verhaal van het belang van resocialisatie. Er zijn veroordeelden die na hun vrijlating met de nek worden aangekeken. Het moment dat bekend wordt dat mensen veroordeeld zijn krijgt men geen baan. Als men het verzwijgt en een veroordeling of soms alleen het in aanraking zijn gekomen met politie, later aan het licht komt, zijn er werkgevers die werknemers dan wensen te ontslaan, omdat ze de werknemer dan zogenaamd niet meer vertrouwen, want die heeft dan misschien een strafblad. De grote vraag is dan hoe deze mensen dan op een eerlijke manier aan hun brood zullen moeten komen. Is men dan gedwongen om het pad van de criminaliteit of de illegaliteit weer op te gaan?
Bedrijven hebben een corporate social responsibility, ze behoren gebonden te zijn aan de regels van maatschappelijk verantwoord ondernemen, oftewel csr en mvo. Dat betekent dat men niet moet discrimineren naar sollicitanten toe.
Gedetineerden ondergaan een straf en dat is tijdens de detentieperiode. De straf bestaat uit het verliezen van de vrijheid, wat een enorme ontbering is. Mishandelingen van penitentiaire ambtenaren behoren niet tot de straf die men ondergaat. In de gevangenissen heeft het zin om de veroordeelden en de samenleving te blijven voorbereiden op de terugkeer naar een normaal leven, waar men het eigen brood verdient door werknemerschap of ondernemerschap. Men krijgt dan in het resocialisatieproces bijvoorbeeld de soft skills om aan een baan te komen en deze te behouden. Zo moet men leren om ondergeschikt te zijn oftewel van een persoon instructies te krijgen hoe, op welke wijze en wanneer een werk te doen. Verder moet men de skills aanleren om een bepaald werk te kunnen doen.
De resocialisatie voorbereiding is van belang voor gedetineerden, zodat zij weer een goed leven kunnen beginnen. Gedetineerden moeten op een deskundige en zorgvuldige manier begeleid worden door de daartoe bevoegde instanties, zodat zij hun respect weer kunnen opbouwen en geen gevaar vormen voor de samenleving.
We complimenteren Meriba voor het werk dat hij nu doet vanuit een moeilijke positie. We hopen dat hij niet vervalt in oude gewoonten en dat hij een kans krijgt in deze Surinaamse samenleving. Op social media zagen we dat in 2022 het bericht werd gelanceerd dat Meriba geen nieuwe gettoleider, maar commissaris is geworden. In die nieuwe functie wil hij opkomen voor de belangen van de kansarmen in verschillende buurten. Dit doet hij samen met team bestaande uit bekende gezichten als Daniëlle Pengel en Patricia van Ommeren.
“Aan mij is gevraagd om de getto te vertegenwoordigen. Ik heb het op mij genomen om ze te helpen, omdat den sma e pina wreed. We kunnen niet alles voor hun doen, maar waar we kunnen helpen, zullen wij zeker ingrijpen”, zei hij toen.
Meriba die niet zo’n fraai verleden heeft, zei toen een comeback te maken. Los van het feit dat hij zich is gaan scholen, wil hij nu een goed voorbeeld zijn voor de jongeren in de achterbuurten. “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Ik heb fouten gemaakt in het verleden ja, maar wie maakt geen fouten. Iedereen verdient een tweede kans”, zei hij. Hij wenst nu vooral de jongeren bij te staan. “In de getto denkt men dat je van alles mag doen, maar dat is niet juist. Er zijn grenzen en daaraan moeten wij ons houden. Je mag je frustratie uiten want het gaat niet goed in het land, maar dat moet op een gepaste wijze”, zei hij.
De eerste donatie die hij als getto commissaris had gedaan was het doneren van een diepvriezer aan de Wijdenboschschool. Nu lanceert hij een documentaire die politiek overstijgt. We hopen dat met de documentaire iedereen aangestoken wordt die aangestoken behoort te worden.
