We hebben enkele dagen terug de jaarlijkse viering en herdenking van de nationale feestdag Holi oftewel Phagwa gehad. Bij deze hoogtijdagen proberen alle politieke partijen krampachtig in de pen te klimmen om een boodschap aan de samenleving te brengen. Op zich is daar niets fout aan, maar een dwangmatige plichtpleging zal het effect van een boodschap niet sorteren en een amateuristische aanpak zal zelfs averechts werken.
De Surinaamse samenleving is multi-religieus en etnisch divers, waardoor er een verscheidenheid is die men niet voor lief moet nemen.
Zo een amateuristische boodschap, goedbedoeld maar ingegeven door vooroordelen, is de boodschap van de ABOP. De partij geeft in een statement momenten voor of op de dag van de nationale feestdag aan dat we ‘vandaag’ ‘samen Holi, het feest van kleur, vreugde en vernieuwing’ vieren. Dat klopt als een zwerende vinger, omdat de kinderen van Suriname daarbij altijd het goede voorbeeld geven. Ze spelen met de kleuren en zijn zonder onderscheid zoals de natuur die tijdens dit feest wordt nagebootst. Over het algemeen zijn alle kinderen voor elkaar gelijk en zo benaderen ze elkaar ook. Maar deze kinderen moeten op school voorbereid worden op de diverse samenleving, de gemeenschappelijkheden en de schoonheid daarvan, maar waar er nuance en verschillen liggen. En dat die nuances en verschillen die geoorloofd zijn, het mooie exportproduct is van Suriname.
Nu weten we dat ABOP een vrij sympathieke partij is met een etnische basis: het was aanvankelijk en in overwegende mate nog steeds een partij van de zogenaamde ‘achterwege gelaten’ groep van de nazaten van de marrons. De partij is zo, niet omdat men discrimineert naar anderen, maar omdat de politieke ontwikkeling van Suriname die bundeling noodzakelijk heeft gemaakt. We zien dat vroeg of laat alle partijen die vanuit een historisch en koloniaal perspectief groepsgebonden waren, toch wel hun moeite doen om de deuren niet alleen in theorie, maar ook in de praktijk open te stellen voor iedereen.
Er is zeker een wil aanwezig, de partijen moeten zo doorgaan en over 20 jaar dan moeten we wel daar zijn. Deze integratieprocessen nemen tijd en meer nog in Suriname waar we te maken hebben met grote onderwijsachterstanden dwars door de gehele samenleving.
Waarom we echter dit stuk schrijven is de tweede zin in het goedbedoelde persbericht van de ABOP. De partijvoorziitter wil in deze tweede zin in het bijzonder al ‘onze Hindostaanse broeders en zusters feliciteren met deze heilige en feestelijke dag’. En verder in het bericht: “Wat Holi in Suriname extra bijzonder maakt, is dat het inmiddels door alle bevolkingsgroepen wordt gevierd”. En met deze twee zinnen gaat de partij compleet de mist in en met name het kader van de partij.
We nemen aan dat berichten van de voorzitter, door zijn drukke schema, wel even op degelijkheid worden gescreend door ten minste een intellectueel, vooral omdat men met bepaalde feesten zich op glad ijs zal begeven. Het is te betreuren dat de vp van het land en de tweede grootste coalitiepartij in de regering en DNA, het verschil niet kent tussen hindoes en hindoestanen. Dan vragen we ons af wat de partij allemaal weet over de Surinaamse samenleving. En dan twijfelen we weer over de technische geschiktheid van de vp en de partij om vanuit een aantal basale vaardigheden een verantwoordelijkheid te hebben in het landsbestuur.
We gaan het een keer uitleggen en we hopen dat men nu wel even oplet. Hindoestanen ook wel aangeduid als hindostanen zijn een bevolkingsgroep volgens o.a. de census statistieken. De hindo(e)stanen zijn de Surinaamse personen die (een) voorouder(s) hebben onder de Brits-Indische immigranten. Soms zijn ze zichtbaar gemengd met andere bevolkingsgroepen en soms niet zichtbaar voor het oog. Hindo(e)stanen zijn dus een bevolkingsgroep en als zodanig geeft men de eigen etnische groep vaak aan bij de census maar niet altijd volgens het principe van de zelfidentiteit. Zo kan een persoon die duidelijke hindoestaanse trekken heeft, zich voelen en dus ook laten registreren als te zijn van de ‘marron’ bevolkingsgroep, en dat is een vrijheid waaraan ABS gebonden is.
De bevolkingsgroep hindo(e)stanen belijden verschillende godsdiensten / religies. De grootste groep onder de hindoestanen belijdt volgens de voorlaatste census uit 2012 de hindoe-religie. De hindoe-religie is verder in Suriname onderverdeeld in verschillende stromingen, waarop wij hier dus niet ingaan. En Holi is een feest van deze hindoes specifiek.
Onder de hindoestanen zijn er ook moslims (ook verdeeld in verschillende denkrichtingen), christenen (ook verdeeld), boedhisten, bahai-belijders en atheisten (personen die geen religie belijden). Onder de belijders van het hindoe-geloof zijn er verschillende bevolkingsgroepen, niet alleen hindoestanen. De laatste groep is wel in de meerderheid. Ied-ul-Fitre is bijvoorbeeld een feest van moslims en van delen van de hindoestaanse, javaanse, creoolse, marron-groepen en ook de groepen met een achtergrond in het Midden-Oosten. In de bevolkingsgroepen zitten dus verschillende religies en in de religies zitten ook verschillende bevolkingsgroepen.
Een hindoe is dus niet per se een hindoestaan en een hindoestaan is niet per se een hindoe. We hopen dat de politieke partij ABOP van het bovenstaande goede nota heeft genomen en dat ze als partij oprecht voortgaan in het bevorderen van de mooie harmonische samenleving waar er geen vooroordelen bestaan naar elkaar toe.
Alle hindoestanen lijken niet op elkaar, zoals alle marrons en javanen niet op elkaar lijken. En voor het vervolg, voordat men vanwege vooroordelen in de fout gaat, ook deze ‘waarschuwing’: er is een verschil tussen hindoetempels (ook mandirs genoemd) en moskeeën en uiteraard christelijke gebedshuizen. En ook dit nog: er zijn hindoetempels zonder beelden en mandirs met beelden.
Er zijn hindoegroepen die in hun geloofsbelijdenis geen gebruik maken van beelden. En … bij de javaanse moslims zijn er ook nog de zogenaamde ‘oostbidders’ en ‘westbidders’. Daarmee zien we met ons allen de mooie diversiteit die niet oppervlakkig is. Alle politieke partijen met een nationale allure moeten daarvan bewust zijn, anders mist men de legitimiteit om te participeren in het landsbestuur.
