Waar in het verleden dit een onderwerp was dat je tegenkwam in ontwikkelde landen als Nederland en de Verenigde Staten, is het in Suriname ook een maatschappelijk probleem aan het worden.
Maatschappelijk werkers uiten hun bezorgdheid over eenzame senioren in zorginstellingen, maar zeker ook senioren die door particulieren aan huis worden verzorgd.
Seniore burgers hebben steeds meer het gevoel dat de familie hen liever kwijt dan rijk is.
Kwetsbaar als ook deze groep is, durven ze hun mening niet te uiten aan hun familie, omdat ze bang zijn voor de gevolgen. Ze moeten maar hun mond houden en tevreden zijn dat ze wat krijgen en wat er voor hen gedaan wordt.
Naarmate mensen ouder worden, brengen ze vaak meer tijd alleen door. Ze worden dan kwetsbaarder voor eenzaamheid en sociale isolatie, wat hun gezondheid en welzijn kan beïnvloeden, blijkt over het algemeen uit onderzoek.
De zorg in zorginstellingen laat vaak te wensen over. Uiteenlopende ervaringen, die met de redactie van Dagblad Suriname zijn gedeeld, variërend van te lang in een vuile onderbroek blijven zitten tot eenzijdige maaltijden en ongeschoold personeel.
Ook de zorg van particulieren laat te wensen over.
Een ander groot probleem is dat ze degenen die volledig aan de zorginstelling worden overgelaten niet over hun eigen geld beschikken. “Dit brengt de nodige frustraties met zich mee”, zegt een van de geïnterviewden. “In Suriname stonden wij erom bekend dat de eenheid, de liefde en zorg voor elkaar centraal stonden. Nu wordt het alleen nog maar gezegd, maar ik merk er weinig tot niets van“.
“Onze overheid heeft zaken niet goed voor ons geregeld”, zegt een verdrietige meneer. “Ze zijn zo bezig met macht en vergeten dat er zoveel ouderen zijn die jarenlang hard hebben gewerkt voor dit mooie land. Waar ik dacht een goed pensioen te hebben opgebouwd, is weinig van over elke maand, kinderen die sporadisch langs komen, zorgpersoneel is er te weinig en een enkeling die graag voor je klaarstaat. Lang leven onder deze omstandigheden is niet prettig.”
