Aan elke “liberale/linkse Zionist” die denkt dat we gemeenschappelijke grond delen: die is er niet. We kunnen het erover eens zijn dat Netanyahus regering genocidaal is en moet verdwijnen. Misschien erkennen jullie zelfs “apartheid in delen van de Westelijke Jordaanoever” (hoewel heel historisch Palestina onder apartheid leeft). Maar zodra we dieper graven, valt het masker af.
Jullie noemen bezette gebieden “betwist territorium”. Wij noemen het 57 jaar militaire overheersing, checkpoints, huisvernielingen en dagelijkse vernedering. Jullie “compromis” is het aanpassen van de gevangenismuren. Het onze is ze af te breken.
Jullie zien het Recht op Terugkeer als een “bedreiging voor het Joodse karakter van Israël”. Wij zien het als het onvervreemdbare recht van 7 miljoen Palestijnse vluchtelingen – verdreven in 1948 en 1967 – om terug te keren naar hun huizen. Jullie “vrede” eist dat wij hun trauma uitwissen. Het onze eist herstelbetalingen.
Jullie noemen nederzettingen “wijken”. Wij noemen het kolonies – gebouwd op gestolen land, boerderijen en dorpen. Jullie “oplossing” is het bevriezen van sommige nederzettingen. Het onze is ze allemaal te ontmantelen.
Jullie noemen Gaza’s openluchtgevangenis “veiligheid”. Wij noemen het 17 jaar van uithongering, gebombardeerde ziekenhuizen en kinderen die hun namen op hun ledematen schrijven. Jullie “humanitarisme” stuurt kruimels. Het onze eist het doorbreken van de blokkade.
Jullie praten over een “twee-statenoplossing” terwijl jullie Jeruzalem annexeren en de Westelijke Jordaanoever verscheuren. Wij eisen soevereiniteit – voor heel bezet Palestina.
Dit is kolonialisme. Duidelijk, onverbloemd kolonialisme. Vanaf het begin is Israël gebouwd door mensen zonder voorouderlijke of genetische banden met dit land – Europese, Russische, Oekraïense, Poolse kolonisten – die een bijbels recht claimden om diefstal te rechtvaardigen.
Het VN-verdelingsplan van 1947? Een koloniale verdeling, waarbij 55% van Palestina werd toegekend aan een Joodse minderheid die 7% van het land bezat. Zelfs toen werd Palestijnen een staat beloofd. 76 jaar later wachten we nog steeds.
Jullie willen dat wij “in vrede leven” terwijl jullie ons bezetten en langzaam onze huizen stelen en het “zelfverdediging” noemen. Jullie willen dat wij in vrede leven, terwijl jullie toekijken hoe onze rechten en kinderen worden afgenomen. Hoe absurd. Hoe beledigend. Jullie blijven “Maar Hamas…” roepen, maar waarom praten we niet over de reden waarom Hamas überhaupt bestaat?
Jullie roepen om “co-existentie” maar weigeren de kolonie af te breken die op etnische zuivering is gebouwd. Jullie eisen dat Palestijnen “geweld veroordelen” terwijl jullie staat hen straffeloos vermoordt. Jullie huilen om “veiligheid” terwijl jullie hun toekomst stelen.
Nee.
Er is geen “gemeenschappelijke grond” met wie de Nakba ontkent, apartheid witwast of het recht van het zionisme verdedigt om als racistisch project te bestaan. Bevrijding is het einde van de bezetting. De terugkeer van vluchtelingen. Het afbreken van muren. De uitroeiing van apartheid.
Als jullie visie op “vrede” vereist dat Palestijnen hun geschiedenis, hun land en hun waardigheid opgeven – dan willen jullie geen vrede. Jullie willen overgave.
Bevrijding is niet onderhandelbaar. Of je staat aan de kant van de onderdrukten, of je bent deel van de onderdrukking.
