Er zijn sommige waarheden die met een simpel logisch denken zijn te voorspellen, maar waarvan je hoopt dat ze niet uitkomen, bijvoorbeeld omdat het uitkomen van die voorspellingen niet goed is voor u als burger en ook niet voor het land.
Een zo een voorspelling die we hadden gedaan was dat van het mangrove project van prof. Naipal. Ook bij het begin van deze regering hebben we gesteld dat het mangrove project van de prof en alles wat ermee samenhangt niet bedoeld is om als verdediging te dienen voor oprukkend zeewater en een stijgende zeespiegel. Het gaat Suriname niet beschermen tegen overstromingen en het overlopen van woon- en landbouwgebied. De mangrove en parwa hebben wel een functie en dat is namelijk dat ze kustafslag voorkomen en daartegen beschermen. Dat is dus bescherming tegen het afkalven van de kust. We hebben het tientallen keren herhaald en dat zullen we blijven doen.
In een actualiteitenprogramma ongeveer 10 jaar terug waren de Surinaamse professor en een Nederlandse counterpart aanwezig om te praten over zeespiegelstijging. Op een vraag die door de presentator was gesteld wat de oplossing is tegen het stijgende water, kon onze professor geen antwoord geven, maar de Nederlandse collega had niet eens 1 seconde nodig om het antwoord te geven: het bouwen van stevige hoge dijken die het water tegenhouden.
We hebben het hier vaker over de ondeugdelijkheid en de verkeerde verwachtingen van het project van de professor gehad. Een jaar geleden verscheen al in de media het bericht dat er ontevredenheid is over het mangrove project van professor Naipal. Dat project zou niet het gewenste resultaat opleveren en zou het stijgende water gewoon schade blijven aanrichten.
Wij hebben een hele tijd geleden hier gezegd dat het mangrove project van de professor geen zoden aan de dijk zal leggen als bescherming tegen het gevaar van de zeespiegelstijging. Wij hebben gezegd dat aan het eind van de dag het een mooi wetenschappelijk project zal zijn geweest, waarover de professor dan in wetenschappelijke bladen een artikel zal kunnen schrijven. Daarvoor zal hij dan genoeg empirische data hebben verzameld.
Tegen stijgend water zijn er massieve dijken nodig, een verhoogde damwand die het water buiten kan houden. En zo’n dijk zal nooit het gevolg zijn van de mangrove en/of de kwelders die de professor aan het bouwen is. Hij heeft al de tijd flink de aandacht afgehouden van de zeer potentiële dreiging van de zeespiegelstijging. Men is bij de regering soms tegen beter weten in ervan uitgegaan dat het project van de prof een uitkomst is tegen deze dreiging van klimaatverandering en in het bijzonder het smeltende water bij de 2 ijskappen op aarde. Dat gaf de regering ruimte om aandacht aan zaken te besteden die voor hen als politici persoonlijk voordelig zijn. Ze hebben geen aandacht aan de zeespiegelstijging besteed, omdat ook het volk uitging van de oplossing van de prof.
Het is een kwalijke zaak dat de onderzoeker Suriname als een testcase heeft gebruikt of aan het gebruiken is door een oplossing uit te testen tegen een kwaad waartegen het middel niet opgewassen is. Maar het is niet alleen de wetenschapper die iets valt te verwijten. De politici van Suriname en de Surinaamse regeringen hebben achter elkaar het probleem genegeerd en geen aandacht eraan besteed. Bij de politieke campagnes besteden politici totaal geen aandacht aan zeespiegelstijging. Kiezers stellen de vragen ook niet.
Nu is de nood hoog, er komt water bij Weg naar Zee binnen en dan zijn politici opeens flink. Nu pas horen we van een minister dat het project van de prof niet deugt en niet het gewenste resultaat zal opleveren.
Suriname behoort tot de landen die geen geld hebben en die de meeste kans lopen om nadeel te ondervinden van de zeespiegelstijging. Volgens een studie van 2007 gedaan door de World Bank zou Suriname onder de ontwikkelingslanden die aan een kust zijn gelegen, in de top 10 van de meest bedreigde landen in de wereld zitten. Surinamers zijn zich niet bewust van deze informatie. Wie zich daarvan wel bewust was, maar de informatie geïsoleerd houdt tot wetenschappelijke kringen, is het NIMOS geweest, nu de NMA. Die is regeringen al een hele tijd naar de mond aan het praten, en doet er alles aan om de informatie af te houden van het publiek. Over deze populistische en corrupte houding van het NIMOS hebben we het hier vaker gehad.
De bewoners die aan de kust wonen te Weg naar Zee voelen al de gevolgen van klimaatverandering en het heeft effect op hun ‘livelihood’ wat voor een belangrijk deel bestaat uit landbouw waarvoor goede gronden nodig zijn. Het zilte water van de zee zal landbouwgronden onbruikbaar maken en dat is al aan het gebeuren in Suriname.
Het project met mangrove kan maar 1 doel dienen en dat is namelijk dat het kan leiden tot vermindering van de afslag van de kust. Verder kan het leiden tot het vasthouden van land en in enige mate ook landaanwas. Dat beschermt de kust tegen afkalving, maar het zal niet het effect hebben van een dijk. Wanneer het zeewater verder stijgt, zal het door de landaanwas en het mangrovebos gaan naar het achterliggende land en zorgen voor overstromingen. Dat behoorde al vanaf het begin bekend te zijn.
Het is jammer dat de professor bewust of onbewust zichzelf en zijn project heeft laten misbruiken door politici die het niet menen met de toekomst van Suriname. Het is zeer te betreuren dat het verstand van de bewindslieden pas helder wordt, als het water hoog is en de verkiezingen naderen.
