Het beheer van de natuur in Suriname wordt verzelfstandigd. De huidige situatie ten aanzien van natuurbeheer zoals uitgevoerd door de Dienst ’s Lands Bosbeheer (LBB) is zeer onbevredigend. De middelen die aan deze Dienst als overheidsdienst ter beschikking kunnen worden gesteld zijn al geruime tijd onvoldoende gebleken om het werk naar behoren te doen. Ze bieden onvoldoende mogelijkheden om het vereiste vakbekwaam personeel aan te trekken of te houden, en materieel aan te schaffen.
De noodzaak is ingezien om natuurbeheer te verzelfstandigen en daartoe een afzonderlijk rechtspersoon in het leven te roepen. Ter verwezenlijking hiervan wordt middels de Wet Duurzaam Natuurbeheer de Suriname Natuurbeheer Autoriteit (SNA) ingesteld. De wet regelt de institutionele structuur voor natuurbeheer, waaraan naast de SNA, ook de minister belast met natuurbescherming en de Natuurbeschermingscommissie een rol vervullen.
Het wetsontwerp Duurzaam Natuurbeheer staat momenteel op de agenda voor openbare behandeling door de Nationale Assemblee.
De huidige natuurbeschermingswetgeving dateert van 1954. Het voldoet niet meer aan de eisen welke heden ten dage worden gesteld om de uitdagingen die gepaard gaan met natuurbescherming het hoofd te bieden; transparante procedures en criteria voor instelling van beschermde gebieden ontbreken, inspraak van belanghebbenden en rechtsbescherming zijn niet geregeld, maar ook milieu effecten rapportage is niet verplicht gesteld.
Verouderde benadering
Naast de wettelijke instrumenten blijkt in de praktijk dat het beheer van beschermde natuurgebieden veel te wensen overlaat, onder andere vanwege de gebrekkige capaciteit en de “top-down” benadering die stamt uit de vorige eeuw.
De huidige beheersstructuur voor beschermde gebieden is gebaseerd op een systeem, waarbij de centrale overheid belast is met de besluitvorming. Hoewel er vooralsnog geen formele institutionele mechanismen zijn die de betrokkenheid van belanghebbenden in het beheer van beschermde natuurgebieden reguleren, noodzaakt de praktijk wel een aangepaste vorm van beheer. Daarbij dienen de verschillende belanghebben te worden betrokken. In de praktijk is ook gebleken dat bij het instellen van beschermde gebieden onvoldoende rekening is gehouden met lokale gemeenschappen die afhankelijk zijn van deze gebieden.
In het wetsontwerp voorgestelde gemoderniseerde natuurbeheer wordt rekening gehouden met regionale en mondiale verdragen gericht op de bescherming van de biodiversiteit, waar Suriname ondertussen partij in is. Een aantal verplichtingen voortvloeiende uit deze verdragen, evenals internationaal aanvaarde principes, zijn nog niet geïncorporeerd in de nationale wetgeving. In het wetsontwerp Duurzaam Natuurbeheer worden deze zaken meegenomen.
