Naarmate de partijen met hun hart en ziel en niet meer met hun hoofd de datum van de verkiezingen naderen, vallen de maskers weg. Maskers worden opgezet als men rationeel te werk gaat, dus zegt wat gezegd moet worden, niet waarin men echt gelooft. Naarmate men heviger in de strijd gaat, wordt men eerlijker, en dan heeft men geen tijd en energie meer om een zwaarder wordende masker op het gezicht te houden.
Suriname komt uit een koloniaal verleden waar de bevolkingsgroepen gescheiden in verschillende tijdsgewrichten naar Suriname zijn gehaald. Vestingen zijn gemaakt voor de verschillende groepen waarbij groepen bewust of onbewust in gemeenschappen en dorpen zijn gezet. Via onderwijs, handel, het openbaar verkeer en werk kwamen de bevolkingsgroepen dichter tot elkaar en hun economische ontwikkeling vond niet als een geheel plaats maar gescheiden. Cultureel hebben hindoestanen door de ruimte die ze kregen en de waardigheid die ze daaruit ontlenen, het sterkst vastgehouden aan hun tradities, cultuur en religie, alhoewel alles in Suriname is beïnvloed.
De groep die het minst ruimte kreeg om zichzelf te zijn, waren de slaven en hun nazaten. Er werd een zelfhaat geïmplanteerd in de slaven en een liefde voor alles wat van de slavenmeesters was. Men werd gestript van alle zelfwaarde, cultuur en religie en weer geherprogrammeerd voor de plantage-economie van de witte man. De slaaf werd zogenaamd gekerstend in de kerk en beschaafd gemaakt met de superieure religie en cultuur van de slavenmeester. Die zelfhaat zag de nazaat van de slaaf niet in de groepen die kwamen, die bleven hun ding behouden en ze kregen daartoe ook de ruimte. Van daaruit konden deze groepen werken aan hun emancipatie en integratie in de samenleving vooral via de economie, onderwijs en arbeid.
Vanuit onze geschiedenis en de emancipatie van de groepen bekeken, is het niet onbegrijpelijk dat politieke partijen eens op groepsbasis waren georiënteerd. Een andere wijze van emancipatie is niet voor te stellen. Wat we nu zien is dat de groepen vanuit bepaalde opzichten niet een gelijke ontwikkeling hebben meegemaakt.
Een van de gevolgen die we nu zien is het racisme is de creools georiënteerde NDP. De NDP is een partij, en de laatste tijd wordt dat niet verborgen gehouden, gebaseerd op de creoolse identiteit, die van de blaka buba. Iedereen die wil komen, mag komen, want de deuren die eens zijn opengesteld vanwege strategische redenen omdat het leger enigszins gemengd is, kunnen niet meer gesloten worden.
Maar de creool wil de partij die van haar was en die het uit handen heeft gegeven, terug. Men wil het land dat eigenlijk een de nazaten van de slaven behoort en ook aan de inheemsen, terug. De belichaming van het in bezit nemen van wat van de creolen en inheemsen is, is geweest Desi Bouterse die van gemengde afkomst is. De creolen vormen zowel qua aantallen als de koers- en cultuurbepaling, de meerderheid in de NDP. Zij delen de lakens uit en geven de koers aan.
Men wordt wrevelig bij het zien van mensen van Aziatische afkomst die hun haar op een bepaalde manier kammen….waarbij het erop lijkt alsof men het haar gestileerd heeft met kokosolie.
De hindoestanen, waartoe president ‘Chan’ behoort, hebben de traditie gehad om hun haar te ‘stylen’ met kokosolie. Soms ontstaat de indruk dat Chan dat ook doet. Wanneer Chan op een scherm verschijnt, dan kan de creoolse achterban van de NDP de kokosolie in zijn haar al ruiken. Die geur wordt hem gewaar ook als ze minister Nurmohamed, minister Ramadhin en minister Mathoera zien.
Er is geen autoriteit in Suriname die politieke partijen tot de orde kan roepen wanneer die op een gevaarlijke toer gaan om etnische haat in een land te verspreiden. Het uitroepen op een podium dat men alleen maar kokosolie ruikt wanneer men OW binnenstapt is een pure vorm van racisme, het is gezegd weer op een podium van de NDP, zonder dat maar 1 autoriteit heeft opgetreden.
Ex-minister Eugene van der San heeft in een middagprogramma wat ook creools georiënteerd is en haat predikt jegens de bevolkingsgroep waar ‘Chan’ toe behoort, verklaard dat in het land Suriname, de ‘koelie’s’ in de minderheid zijn en heeft hij laten blijken dat wanneer het op geweld aankomt, deze groep het moet gaan ontgelden. Op dit radiostation heeft een bepaalde meneer ook minimaal 2 keer tijdens opbelprogramma’s verklaard dat Suriname niet door nazaten van immigranten kan worden bestuurd.
Kortom, het is pijnlijk en gênant om aan te zien dat 1 partij die pretendeert nationaal te zijn, etnische haat tegen een bepaalde bevolkingsgroep predikt. Ook is het gênant om te zien dat personen, zoals Dada en Dodo, die opgeroepen hebben tot etnische zuiveringen in Suriname op Culturu TV naar het model van Oeganda en Myanmar, openlijk een vooruitgeschoven rol spelen spelen binnen de NDP. Ze krijgen die ruimte en er wordt niet gecorrigeerd, duidelijk. omdat zij het gedachtegoed van de NDP open en bloot verkondigen.
Het racisme wat nu gepropageerd wordt door de NDP, waarmee de creoolse achterban met een gemiddeld lage scholing wordt aangetrokken, is af te keuren. Menig Surinamer schaamt zich nu om als onderwijzer of official van het land voorin te staan, of zelfs als burger in zo een land te wonen.
Het gebeurt al dat mensen die op ‘Chan’ lijken met die naam worden toegeroepen als ze op straat lopen, al hebben ze niets met de politiek te maken.
Bij deze doen we een oproep aan een van de weinigen in de top van de NDP die wel geacht wordt rationeel te zijn: mevr. Jenny Simons, de voorzitter. Doet u niet passief als Suu Kyi van Myanmar, weest u actief en spreekt u uw achterban aan. Maakt u ook een statement, dat u er gaat zijn voor alle Surinamers, ook voor degenen die nog kokosolie in hun haar zetten.
