We zien dat na het aantreden van de nieuwe Amerikaanse president, er een reïncarnatie schijnt zich te zullen voordoen van het fenomeen ‘koloniseren’. De Amerikaanse president wil Groenland inlijven, bezit krijgen over een deel van Panama en nu zegt de president dat hij de Gazastrook wil bezitten… om er een heel mooi ding van te maken. Maar Trump moet verder kijken dan zijn neus lang is.
Suriname had eens een politieke partij, DA’91, die Suriname terug wilde brengen naar de oude kolonisator Nederland. Suriname zou in een Gemenebest-relatie komen te zitten wanneer de partij de verkiezingen zou winnen. Kiezers hielden van dat idee, om weer een beetje Nederlander te worden. De partij ving als nieuwe speler op de kiezersmarkt genoeg stemmen om in DNA gerepresenteerd te zijn en ook deel te nemen aan de regeringen van Suriname. Waarborgen voor het kunnen uitvoeren van hetgeen de partij beloofde had ze nooit gegeven aan kiezers, goedgelovige schapen hebben in het verhaal geloofd. Nuchtere mensen hebben er nooit in geloofd.
Na de verkiezingen zijn er nooit halve pogingen ondernomen om de plannen waar te maken. Het was pure kiezersbedrog, vooral vanwege de tijdgeest waarin de beloften zijn gedaan.
Nu zouden we anders kijken tegen zo’n politieke partij, als die zou verklaren dat de USA eigenaar van Suriname zou worden of Suriname zou bezetten en koloniseren met aanwezigheid van een contingent Amerikaanse militairen. Het enige wat nodig is, zijn meewerkende politici en een zwaarwegend Amerikaans belang. Suriname ligt op een strategische plek op de noordkust van het Zuid-Amerikaanse continent. Een militaire Amerikaanse basis lijkt heel goed in Suriname te liggen, vooral met de komende olie- en gasexploraties en dreigingen die kunnen komen vanuit linkse autocratische landen.
Kolonisatie door Amerika is heel anders dan door Nederland, vooral in de huidige tijdgeest waarin we leven. Suriname is een land met enorm veel kansen en mogelijkheden.
Het land is gezegend met een mooi klimaat, rustige weersinvloeden, veel bos en natuur en een enorme hoeveelheid natuurlijke hulpbronnen.
Suriname is niet gezegend met goede bestuurders, het land is eerder belast met zeer slechte regeerders en politici van laag kaliber. Het land gaat zwaar gebukt onder een gebrek aan een intellectuele klasse met denkers zoals we er een paar in het verleden hadden. Suriname is geen land van dromers van ontwikkeling, maar van pessimistische zwartkijkers geworden.
Suriname heeft democratische en dictatoriale periodes gekend. Het land heeft bestuurders gekend vanuit beide uitersten van het politiek spectrum en alles wat daartussen ligt. Geen enkele regering heeft het voorbeeld van gebalanceerd bestuur kunnen geven, waarbij naar breed scala van legitieme belangen kan worden gekeken. We hebben vanaf de terugkeer van de democratische halfslachtig bestuur gehad.
Het dichtst bij goed bestuur kwam Venetiaan die prudent economisch bestuur uitvoerde, maar stimulering van het ondernemerschap en sociale progressie verwaarloosde.
Uit onze jonge geschiedenis vanaf de onafhankelijkheid is een ding duidelijk geworden: Suriname kent geen traditie van aanhoudend goed bestuur, het land heeft geen cultuur van goede managers en bestuurders. Er is wel een studierichting public administration toegevoegd jaren terug aan de universiteit van Suriname, maar dat heeft niet het effect van goede bestuurders gesorteerd. Er is in Suriname niets structureels veranderd om een andere generatie op te brengen in de goede richting, eerder denken we aan het omgekeerde. Dus, de conclusie is dat het met Surinaamse politici en regeerders er niets wezenlijks in dit deel van Zuid-Amerika zal veranderen. Wat we nodig hebben is een pragmatische landgoedontwikkelaar, iemand als Trump. Die heeft beloofd dat hij van de Gazastrook, want nu een in elkaar gedonderde puinhoop is, een paradijs zal maken, een Rivera of the Middle East. Riviera is een Italiaans woord dat ‘kustlijn’ betekent. Het werd als eigennaam toegepast op de kust van Ligurië (de regio Genua in het noordwesten van Italië) in de vorm Riviera ligure, en vervolgens afgekort in het Engels.
Het Amerikaans leger wil de Gazanen weghalen uit hun woongebied en het gebied onteigenen. Als het land weer opgeruimd is en mooi is gemaakt middels een Amerikaans-Israelisch project, dan mogen de Gazanen terugkeren, om te wonen of om te arbeiden. Het opbouwen zal 15-20 jaar duren dus….
Het enige wat ze dus niet met Suriname moeten doen is de bevolking vragen om te gaan naar de landen waar er mensen wonen die op ze lijken. Dat zou immers betekenen verhuizen naar Guyana, Trinidad, Brazilië en Haïti. Dat is geen goed perspectief, dus als Amerika besluit om iets in deze contreien te doen, doe het aub op de ouderwetse manier maar wel zonder slavernij in de oude vorm. Dus kort samengevat: Suriname is decennialang slecht bestuurd, Surinamers hebben bewezen slechte bestuurders te zijn, kolonisatie zou een oplossing kunnen zijn. Uit geopolitiek opzicht huiswerk voor de nieuwe Amerikaanse administratie om mogelijkheden uit te werken, uiteraard uiteindelijk zoals altijd in het belang van de bevolking waar men ingrijpt.
Suriname is dus rijp voor meedoen aan het nieuwe tijdperk dat eraan zit te komen. Na Suriname kan dan Haïti volgen en daarna enkele landen in Afrika en ook Azie.
