Ik stond voor de etalage van een winkel die allerlei godsdienstige accessoires verkoopt. Mijn blik was gefocust op een bordje waarop geschreven stond: “God beloofde ons geen kalme reis op aarde, maar wel een behouden aankomst.
Ik vond dat deze tekst iets van hoop in zich droeg voor de toekomst van de wereld. Een blik in de wereld laat namelijk zien dat onrust, geweld en onveiligheid overheersen. Daarom mompelde ik Zachtjes:” Heer, kalm hoeft die reis niet te zijn, maar zoveel ellende kan de wereld niet aan. Wanneer komt eindelijk die behouden aankomst? Laat ons alsjeblieft af en toe een klein lichtpuntje zien op de weg naar die behouden aankomst, dan kunnen we hoop blijven koesteren.’
Als ik zo om me heen kijk, zie ik dat onze wereld, figuurlijk gesproken, continu wordt geconfronteerd met stormen, orkanen en tsunami’s.
Een greep uit die zak van ellende laat zien -dat het aantal corrupte leiders als paddenstoelen uit de grond verrijzen. De uitspraak dat de stem van het volk telt, geldt reeds lang niet meer. Het volk wordt alleen gebruikt om corruptie in het zadel te helpen en daarna gaan ze in vergietie boekoe.
– Het aantal vluchtelingen neemt schrikbarend toe. Mensen vluchten hun land uit omdat het voor hen daar niet leefbaar meer is.
– Klimaatveranderingen, waar wij mensen debet aan zijn, zorgen voor veel schade, onrust en angst.
– Allerlei ziekten bij mens en dier steken continu de kop op.
– Geestelijk labiele leiders terroriseren andere landen, bombarderen ze plat en stevenen af op een derde wereld oorlog.
– Er is steeds meer een tekort aan gas, elektra en drinkwater.
– Drugsdealers bevechten elkaar meedogenloos met het plaatsen van bommen, notabene in woonwijken.
– De leeftijdsgrens voor criminaliteit wordt alsmaar lager.
– De digitale wereld wordt steeds vaker aangevallen en misbruikt door criminelen. Je geld en informaties op de computer zijn niet veilig meer. Zelfs verkiezingen worden gemanipuleerd..
Er is veel ellende in de wereld, de onrust en onveiligheid groeien. Het komt er in ’t kort op neer dat het respect voor elkaar weg is, een mensenleven niets meer waard is, getekende afspraken gewetenloos worden geschonden. Er wordt niet meer gepraat maar gevochten, de focus is steeds meer gericht op het produceren van vernietigingswapens en wie de meeste en gevaarlijkste wapens heeft, heeft de macht. Het schip dat moet zorgen voor een behouden aankomst, is continu in zwaar weer en heeft jammer genoeg geen ankers aan boord die uitgegooid kunnen worden om te voorkomen dat we op drift of uit de koers raken. Die ankers zijn onze normen en waarden, fatsoen, moraal, goed en integer denken en handelen. Het zijn juist deze ankers die in de wereld om ons heen steeds meer afbrokkelen. Egoïsme, gewetenloosheid, haat, hebzucht, honger naar macht winnen steeds meer terrein. De mensheid en de wereld lijken verloren.
Er wordt wel geprotesteerd over dit negatieve gedrag. Mensen spreken elkaar erop aan, houden protestacties of protesteren via sociale media. Ook probeert men met destructief gedrag om de veroorzakers van dit kwaad te bedreigen en te chanteren, maar dat helpt allemaal niet. In vele landen is wat het volk denkt en wilt niet meer van belang. Er is veel dwang, chantage en bedreigingen vanuit de leiding. De wereld om ons heen sluit de ogen voor de lessen die we geleerd moesten hebben van de Holocaust, de moordpartijen in Darfur en al het geweld in het verleden. We hebben er geen les uit geleerd. De leidraad in ons leven moet zijn integriteit, elkaar helpen, delen, samen bouwen aan een betere wereld, maar die leidraad is er jammer genoeg niet.
Gelukkig zijn er nog mensen die vertrouwen blijven hebben in de mensheid en daarom volhouden en doorzetten. Ze worden dagelijks geconfronteerd met kapot geslagen normen en waarden en toch blijven ze geloven dat hoe zwaar ook de stormen, er een behouden aankomst zal zijn. Deze mensen zien de mensheid als een oceaan en zeggen dat als een paar druppels van de oceaan vuil zijn, dat nog niet hoeft te betekenen dat de hele oceaan vuil zal worden.
God blijft dit handjevol mensen gebruiken als scheepjes die in deze woester wordende zee, mensen aan boord nemen.
Ik hoop en bid dat deze scheepjes de storm zullen overwinnen en als ze eindelijk aanleggen, dat de scheepjes vol mogen zijn met integere, gewetensvolle mensen. Ondanks de wereld wordt geteisterd door allerlei vormen van ellende, moeten we blijven geloven that we shall overcome, dat we zullen overwinnen. Op het schip in die woeste zee zal er altijd een anker aan boord zijn, en de scheepjes zullen nooit vergaan. God heeft ons namelijk geen kalme reis beloofd maar wel een behouden aankomst.
“We shall overcome because the arc of the moral universe is long, but it bends toward justice.”
Josta Vaseur.