In 2020 bevond Suriname zich in een tijd van grote onzekerheid en uitdagingen. Als politicoloog kijk ik, Ricardo, terug op deze tumultueuze periode die begon toen de regering onder leiding van Desi Bouterse en Ashwin Adhin hun mandaat neerlegde. Dit was een ongekend moment in de geschiedenis van ons land, aangezien het kabinet deze stap nam vanwege een onhoudbare economische situatie. De lonen konden niet meer worden betaald en de economie was volledig vastgelopen.
De nieuwe regering onder leiding van Chan Santokhi nam het heft in handen in de greep van de Covid-19-pandemie. Deze wereldwijde crisis leidde tot lockdowns en strikte maatregelen zoals sociale afstand en handen wassen. De economische ongemakken werden versterkt door een inflatie van meer dan 60%, wat de Surinaamse dollar (SRD) aanzienlijk deed devalueren en de levensstandaard van veel burgers aantastte. Bovendien erfde de nieuwe regering een schuld van 3 miljard USD die dringend hervorming vereiste.
Naast de economische uitdagingen, kreeg de regering te maken met een golf van vakbondsacties, waarvan sommige politiek gemotiveerd waren met als doel de regering te destabiliseren. Er waren zelfs incidenten van vandalisme gericht op bedrijven, waarvoor velen werden vervolgd. Ondanks deze obstakels heeft de regering standgehouden en de rust in de economie hersteld.
Tegenwoordig is de wisselkoers redelijk stabiel en is de inflatie teruggebracht naar 13%. Deze economische stabiliteit maakt het mogelijk voor burgers en bedrijven om weer met vertrouwen plannen te maken.
Echter, hoewel er stabiliteit is, blijft sterke economische groei uit door het lopende IMF-programma, wat de burgers nog steeds voelt in hun dagelijkse leven. Met de verkiezingen in het vooruitzicht zijn er wel hoopvolle perspectieven door de opkomende olie- en gasfondsen.
Het is nu aan de bevolking om geduldig te zijn en hun vertrouwen te leggen bij degenen die vakkundig kunnen omgaan met staatsinkomsten.
De komende verkiezingen bieden Surinamers de kans om hun lot in eigen handen te nemen en te kiezen voor leiders die het land op een verantwoorde manier kunnen laten groeien. Het is aan hen om te beslissen of zij bereid zijn te wachten op de vruchten van het beleid dat nu wordt gevoerd, en voor een toekomst te kiezen die economische welvaart kan bieden voor iedereen.
