In de aanloop naar de verkiezingen lijkt de VHP, met haar 20 zetels binnen de coalitie, op het eerste gezicht goed gepositioneerd te zijn. Ricardo, onze politicoloog, biedt echter een nuchtere kijk op het politieke landschap.
Volgens hem zal de kracht van de VHP niet uitsluitend liggen in hun positieve prestaties, maar eerder in het gebrek aan sterke alternatieven die een significant verschil kunnen maken.
Nieuwe politieke groeperingen missen momenteel de slagkracht om een effectieve tegenhanger te vormen en lijken voorlopig van een koude kermis thuis te komen. De NPS, hoewel een van de oudste partijen, maakt slechts een povere indruk. Hun gebrek aan een frisse benadering en verjonging binnen de partij doet hen geen goed.
De NDP zou een sterke concurrent kunnen worden als ze het momentum rond het overlijden van Desi Bouterse weten vast te houden. De massale opkomst en rouwbetuigingen suggereren een latent potentieel dat de partij kan aanwenden.
De Pertjajah Luhur heeft na recente tegenslagen en een downgrade binnen de regering de uitdaging om voormalig loyale Javanen die naar de VHP zijn overgestapt, terug te winnen. Hun “Wong Jowo”-concept zou hierin een cruciale rol kunnen spelen.
De ABOP moet hopen op stabiliteit en leunt op staatsstructuren voor hun propaganda. Toch moeten ze waakzaam zijn voor de expanderende invloed van de NDP in het binnenland. Met het nieuwe kiesstelsel kunnen investeringen in deze regio’s echter niet rendabel blijken; focus op Paramaribo en Wanica is strategischer.
Partijen moeten slimmer denken en plannen, rekening houdend met hun eigen sterke punten en de veranderende demografie en voorkeuren van kiezers.
De aankomende verkiezingen beloven geen eenduidig pad, maar juist een complex spel van strategie en timing. Het is een tijd van onzekerheid waarin gevestigde partijen hun koers moeten heroverwegen en hun aanpak vernieuwen om relevant te blijven.–
