De recente aanstelling van Genevievre Jordan als onderminister van Onderwijs heeft meer vragen opgeroepen dan beantwoord. Verschillende critici, waaronder de ervaren docenteIlse, beschouwen deze zet als een puur politieke manoeuvre, bedoeld om de marron-achterban van de ABOP tevreden te stellen, in plaats van een serieuze poging om de onderwijsproblemen in Suriname op te lossen.
Ilse windt er geen doekjes om: “Dit is niets anders dan een verspilling van belastinggeld. Jordan was als Assembleelid al niet effectief, dus wat kan ze nu doen in slechts vijf maanden dat een heel ministerie niet kon bereiken in 4,5 jaar?”
Met deze benoeming, zegt Ilse, wordt er weer een extra Assembleelid toegevoegd dat de belastingbetaler eveneens moet financieren, zonder dat daar een duidelijke verbetering tegenover staat.
Jordan’s belofte om nieuw beleid te creëren laat Ilse gefrustreerd achter. “Ze begrijpt niet dat het ministerie het beleid bepaalt en dat zij slechts uitvoerder daarvan is. Het idee dat ze wonderen kan verrichten in de resterende termijn is naïef”, voegt Ilse toe. Ze wijst op het luide geroep van de regering over efficiëntie en spaarzaamheid als holle frasen, wanneer men tegelijkertijd zulke zinloze benoemingen doet.
Hoewel de benoeming van een onderminister aanvankelijk werd gepositioneerd als een stap vooruit, lijkt het in de praktijk meer op een politiek toneelstuk zonder substantiële basis. De uitdagingen binnen het onderwijs, zoals gebrekkige faciliteiten en taalbarrières voor jonge kinderen, blijven acuut, en zonder de juiste middelen en visie, vreest Ilse dat weinig zal veranderen.
In de komende maanden blijft het de vraag of er daadwerkelijk voortgang wordt geboekt, of dat deze politieke benoemingen de onderwijssector verder zullen verlammen.
Voor nu blijven de zorgen van docenten als Ilse een scherp commentaar op het huidige beleid en een herinnering aan de dringende noodzaak voor echte veranderingen.
