Het vervoersprobleem voor oudere Surinamers is een stille zorg die steeds urgenter wordt. Met de leeftijd komen beperkingen in mobiliteit en flexibiliteit, waardoor het instappen in lijnbussen vaak een moeizame onderneming is. Deze fysieke barrières dwingen veel ouderen ertoe om over te schakelen op speciaal vervoer, wat vaak gepaard gaat met extra kosten.
De financiële impact hiervan is niet te onderschatten. Veel ouderen leven van beperkte pensioenen of een bescheiden AOV-uitkering, waardoor extra uitgaven voor vervoer een zware belasting kunnen vormen. Dit vergroot de kans op sociaal isolement, omdat de hogere kosten hen beperken in hun bewegingsvrijheid en deelname aan maatschappelijke activiteiten.
Het gevaar van achterstelling dreigt, wat vragen opwerpt over de verantwoordelijkheid van zowel de overheid als de samenleving in zijn geheel. Moeten er specifieke maatregelen worden getroffen om vervoer toegankelijker en betaalbaarder te maken voor ouderen?
Denk aan initiatieven zoals verlaagde tarieven voor het openbaar vervoer of subsidies voor aangepast vervoer.
Daarnaast is het van belang om de lijnbussen zelf beter toegankelijk te maken, bijvoorbeeld door lagere instaptredes of het installeren van liften, zodat ouderen zonder extra kosten of complexiteit kunnen blijven deelnemen aan het dagelijks leven.
De uitdagingen die oudere Surinamers ondervinden bij openbaar vervoer vragen om een serieuze discussie en actie. Het is essentieel dat we als samenleving erkennen dat deze mensen met hun rijke levensverhalen en bijdragen door de jaren heen, het verdienen om met waardigheid en gemak door hun seniorenjaren te navigeren.
Laten we samen werken aan een inclusieve oplossing die recht doet aan hun behoeften en rechten.
