De verkiezingen van 25 mei naderen met rasse schreden, en de politieke arena van Suriname maakt zich op voor een wervelwind aan emoties. Zoals altijd brengt dit politieke circus zijn aandeel aan winnaars en verliezers met zich mee, allemaal vechtend om die felbegeerde zetels. Terwijl sommige kandidaten ongetwijfeld zullen juichen, zullen anderen wellicht de tissues moeten neertrekken.
Het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB) ziet wel bijzonder veel activiteit met maar liefst 44 politieke partijen geregistreerd. Onder het mom van het democratisch recht ligt het strijdtoneel bezaaid met partijprogramma’s en kleurrijke affiches. Echter, menigeen vraagt zich af hoeveel van deze partijen werkelijk serieus zijn. Het lijkt soms meer op een carnavalsstoet dan op een serieuze verkiezing.
Neem nu de “grappenmakers” van het stel. Ze zijn kleurrijk, dat moet toegegeven worden, maar of ze echt inhoud hebben? Ze lijken meer op aandachtzoekende pubers die smachten naar likes en harten op social media. Dat ze er zelfs niet over peinzen om op zichzelf te stemmen, spreekt boekdelen. Misschien is het ook maar goed; wie geen kansberekening kan maken, zou al helemaal geen land moeten leiden.
Natuurlijk zijn er partijen die serieus meedoen – waarschijnlijk een stuk of zes tot zeven. Voor de rest is het wachten geblazen. Misschien hopen ze op het geluk dat nu meer lijkt op een fata morgana dan op een reëel uitzicht. Voor deze dromers komt de realiteit onherroepelijk als een koude douche: een nachtmerrie met een bijbehorende kater van verkiezingsborden en spandoeken.
En zo rammelt de verkiezingstrein verder, doorspekt met lachsalvo’s en tranentrekkende verhalen. Maar onthoud: politiek blijft politiek, en je kunt er maar beter een goede dosis humor bijhouden. Want of je nou wint of verliest, in de politiek is er één zekerheid – er is altijd een volgende keer.
