Het wonderbaarlijke politieke sprookje van Brunsie
Er was eens, niet zo heel lang geleden, een politicus die de kunst van klagen tot een olympische sport had verheven. Zijn naam? Brunsie, de meester van de draaiende wind!
Vier lange jaren klonk zijn stem door de gangen van het regeringsgebouw als een kapotte plaat: “Geen geld! Geen respect! Geen dit! Geen dat!” Hij stampvoette zo hard dat de koffiekopjes in de vergaderzaal dansten. Zijn klaagzangen waren zo consistent dat ze werden opgenomen in de nationale weerberichten: “Vandaag: 80% kans op Brunsie-buien.”
Maar oh boy, wat een plot twist! Plotseling, als bij toverslag, veranderde onze hoofdrolspeler in een tevreden duif. “Alles was eigenlijk PERFECT!” verkondigde hij, terwijl iedereen zich afvroeg of er misschien een alien zijn plaats had ingenomen. Het was alsof iemand die vier jaar lang over zijn koude soep had geklaagd, opeens beweerde dat hij eigenlijk van koude soep hield!
Ondertussen werd Pokie bij GBB als een te heet geworden aardappel gedumpt, en zijn vervanger? Die kreeg meteen een politieke oppas toegewezen – je weet wel, voor het geval dat. Het was als een aflevering van “Help, Mijn Politicus Is Een Puinhoop!”
De jaran ke pang oorlog woedde vrolijk door als een uit de hand gelopen burenruzie, en arme Bronto werd zo geroosterd dat hij nu als menselijke barbecue door het leven gaat.
Nieuwe ministers kwamen en gingen als seizoensarbeiders, ondanks dat de schatkist zo leeg was als een studentenportemonnee aan het eind van de maand.
Maar volgens onze held? Alles liep op rolletjes! Het was net zo betrouwbaar als het weer in de tropen: als je niet bevalt wat je ziet, wacht dan vijf minuten.
En zo eindigde dit wonderlijke verhaal, waar meningen sneller draaiden dan een windvaan in een orkaan. Brunsie’s nieuwe levensmotto? “Gisteren geklaagd, vandaag tevreden – morgen zien we wel weer!” Want in de politiek, net als met het weer, weet je één ding zeker: het verandert altijd.
Moraal van het verhaal: Als je lang genoeg wacht, verandert zelfs de grootste klager in een tevreden mens… of tenminste, dat beweert hij!–
