Ach, mijn vrouw is boos. Nee, niet op Chan – nog niet, althans. Haar woede richt zich op de sluwe levensmiddelenwinkeliers die de feestdagendrukte gebruiken als excuus om hun prijzen met een indrukwekkende SRD 3 tot SRD 5 op te schroeven. Dit valt, natuurlijk, alleen op bij degenen die prijsbewust zijn en elke week hun boodschappenlijstje nauwgezet afvinken.
Mijn vrouw vindt het ronduit gemeen van die ‘sluwe vossen’. Ze fluistert dat deze winkels weten dat mensen nu hun geld uitgeven alsof het kerst is – oh wacht, het is kerst – wetende dat in januari iedereen op een dieet van instant noedels en lucht moet overleven.
Volgens haar moet Reshma van Economische Zaken onmiddellijk ingrijpen. Want ja, in deze tijd van vrede op aarde en welwillendheid jegens de mensheid, is het uiterst belangrijk dat we de prijzen tijdens de feestdagen in de gaten houden. Vergeten we even die wereldproblemen, laten we ons focussen op de kostprijs van een pak suiker.
En nu is ze boos met Kerstmis. Ik probeer haar te kalmeren met vredige feestdageliedjes.
