Ah, horrorfilms met hun voorspelbare schrikeffecten en bloederige scènes. Die laten me koud. Het zijn immers maar films, bedacht in de creatieve gekte van Bollywood en Hollywood.
Maar de echte horror? Dat zijn de uitspraken van politici. Die zijn tenslotte levende wezens, of dat vermoeden hebben we tenminste.
Wanneer ik woorden hoor als “in landsbelang”, “transparantie”, of “duurzaam”, begin ik te sidderen. En als een politicus zegt dat zijn “leven een open boek is” of dat hij “glashelder” is en “niets te verbergen” heeft, tja, dan weet ik dat de rampzaligheid zich opmaakt om binnen te vallen als een ongenode gast.
Dat is het moment dat je weet dat een politieke horror begint. Mijn verdediging? Niet luisteren. Oordopjes in, volumeknop op standje “Wasi” en de giftige woorden buitenhouden. Met de feestdagen op komst stel ik voor dat we een symbolische “ruiming” doen: laten we onze politieke horrorfiguren aanbieden aan de Surinamerivier.
Zo kunnen ze netjes wegdrijven naar de verre wateren, tenzij de plaatselijke haaien ze eerder te grazen nemen… altijd bereid om een ingewikkelde maaltijd te proeven.
Bescherm jezelf tegen de politieke horror – zet de oordopjes in en blijf veilig!**
