Een recente gebeurtenis in Paramaribo heeft opnieuw aandacht gevraagd voor het toenemende probleem van dakloosheid en de risico’s die dit met zich meebrengt. Een studente, S.T., reed onlangs door de straten van Paramaribo en werd bij een stoplicht geconfronteerd met een dakloze man die zich agressief gedroeg. Tot haar schrik gooide de man een lege pet-fles naar haar auto terwijl zij aan het oprijden was. Hoewel het incident gelukkig geen schade veroorzaakte, stelde zij de vraag wie haar zou compenseren als er degelijk schade was, en wat als de man een gevaarlijker object had gegooid?
Het probleem van dak- en thuislozen in Suriname is niet nieuw. Opeenvolgende regeringen hebben meerdere pogingen ondernomen om dit vraagstuk aan te pakken, maar zonder resultaten. Vaak hebben deze mensen ook te kampen met mentale gezondheidsproblemen en blijven verstoken van sociale en medische hulp. Dit vergroot niet alleen de risico’s voor de daklozen zelf, maar hun handelingen zorgen voor een gevaar voor de samenleving.
150 miljoen mensen zijn dakloos
Hoewel er geen exact aantal daklozen wereldwijd bekend is, schatte het Wereld Economisch Forum dat er in 2021 minstens 150 miljoen mensen dakloos waren. Dat komt neer op ongeveer 2 procent van de wereldbevolking. Volgens rapporten van de Verenigde Naties leven daarnaast 1,6 miljard mensen wereldwijd onder inadequate huisvestingsomstandigheden, en worden elk jaar ongeveer 15 miljoen mensen uit hun woning gezet.
Nigeria heeft de meeste daklozen
Nigeria staat op nummer 1 van de ergste daklozencrisis ter wereld, met momenteel 24 miljoen mensen zonder onderdak. Het land heeft een armoedepercentage van maar liefst 63 procent, terwijl de kosten van levensonderhoud blijven stijgen.
Oplossingsmodellen
Zo zijn er meerdere landen met vergelijkbare uitdagingen op het gebied van dakloosheid, die inspirerende oplossingen hebben ontwikkeld. De Braziliaanse overheid heeft een reeks ingrijpende sociale programma’s (The Visible Streets plan) beloofd om de daklozenpopulatie te ondersteunen, die de afgelopen decennia tien keer zo groot is geworden.
Ook Jamaica, waar dakloosheid een groeiend probleem is, heeft via het Poor Relief Programme opvanghuizen en rehabilitatiecentra opgericht. Deze voorzieningen richten zich op hulp bij verslaving, geestelijke gezondheidszorg en beroepsopleidingen, waarbij zowel overheidsmiddelen als donaties van bedrijven worden gebruikt.
Suriname kan lering trekken uit deze voorbeelden. Een samenwerking tussen de overheid, particuliere sector en maatschappelijke organisaties (PPP) is eminent om een duurzame oplossing te realiseren. Zonder deze gerichte aanpak blijft het probleem alsmaar escaleren.
SD
