Krolis, een gepensioneerde burger in Suriname met een hart dat nog steeds klopt voor de politiek van zijn land, neemt ons mee op een reis door de tijd. Hoewel hij geen politicoloog is, heeft hij door de jaren heen de politieke golven en draaikolken van Suriname van dichtbij meegemaakt. Zijn liefde voor zijn land en zijn scherpe observaties geven ons een inkijkje in de politieke geschiedenis en de wijsheid die daarmee gepaard gaat.
Volgens Krolis kan geen enkele Surinamer, vooral niet die van 40 jaar en ouder, beweren dat ze onwetend zijn over de politieke geschiedenis van hun land.
Politieke partijen in Suriname hebben ieder hun moment in de schijnwerpers gehad en zijn, zonder uitzondering, op verschillende momenten beschaamd de coulissen ingeduwd. De hoogte- en dieptepunten zijn uitgebreid gedocumenteerd in het collectieve geheugen van het volk.
De dictatuur heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de politieke cultuur van Suriname, een tijd waarin stilte de enige manier van overleven was. Terwijl deze periode nu in burgerkleding is verpakt, blijft de herinnering levendig voor degenen die het hebben meegemaakt. De NPS, ooit de leidende partij, gunde de VHP een tweede positie in een gezamenlijke regeringsdans die soms soepel liep en vaak struikelde. De NDP, bekend van haar absolute macht, gevolgd door de Javaanse partijen zoals de KTPI en PL, die zonder een eigen ideologie voortbewogen.
De marron broederschap van de A-Combinatie die ooit veelbelovend begon, maar al snel leek te vervagen.
Volgens Krolis is de huidige politieke situatie niet nieuw; het is een herhaling van zetten op het politieke schaakbord. De VHP staat nu aan de leiding.
Voor Krolis draait de politiek van Suriname om een continuüm van verschuiving en zelfverrijking. Het volk, zegt hij, kan niet claimen dat het onbekend is met deze geschiedenis. De realiteit is dat velen die deze kennis droegen, ontgoocheld zijn vertrokken naar andere landen, op zoek naar hoop en perspectief.
In de woorden van Krolis is de huidige onwetendheid van het volk selectief. Het is het gevolg van een bewuste keuze om het verleden te negeren, aangedreven door schaamte voor de herhaalde fouten of door een verlammende radeloosheid. Voor Krolis is deze keuze niet alleen onbegrijpelijk, maar ook onverantwoordelijk.
Zijn boodschap is een eenvoudige, maar krachtige aansporing: leer van het verleden om de toekomst niet te verspillen. Want wie het verleden vergeet, is gedoemd het te herhalen.
