Naar aanleiding van een eerder verschenen artikel in Dagblad Suriname over geluidsoverlast bij ziekenhuizen, voelt een bezorgde bewoonster uit Kwatta, S.B., zich geroepen om haar eigen ervaringen en frustraties te delen met de redactie van Dagblad Suriname. Wat zij beschrijft, gaat verder dan ongemak. Het is een verhaal van verdriet, machteloosheid en diepe zorgen over wat haar en haar buurtgenoten mogelijk opnieuw te wachten staat tijdens de feestdagen.
Verdriet en bezorgdheid
“Weet u wat het verschil is tussen verdriet en bezorgdheid?”, begint de vrouw met een pijnlijke stem. “Verdriet is iets dat al gebeurd is. Bezorgdheid is de angst voor wat nog kan komen.”
Haar woorden snijden door de stilte alsof ze recht uit haar hart komen. “Vorig jaar, rond november en december, parkeerde een jongeman zijn auto aan de berm hier in de straat. Zijn kofferbak vol met geluidsboxen. Het volume van zijn muziek stond maximaal, en dit herhaalde zich niet één dag, maar dagen achter elkaar”, vertelt ze.
Ze beschrijft hoe buren hem aanspraken en zelfs de politie inschakelden, maar zonder resultaat. “Verdriet kreeg ik daardoor ook”, geeft ze hulpeloos aan. De politie zei tegen haar: ‘Mevrouw, het is feest. Laat die man ook feesten.’ “Maar er zijn grenzen, toch?”, vraagt zij zich af. “Je mag feesten en muziek maken, maar doe het voor je eigen plezier. En ga de buren niet storen met zo’n overdadig kabaal, dat je in huis hartkloppingen krijgt van al die trillingen”, vertelt ze zuchtend.
Een terugkerend probleem
Volgens S.B. wordt het probleem vooral zichtbaar vanaf november, als de feestdagen naderen. Ze maakt zich heel veel zorgen over de overlast. “Dit jaar bij Srefidensi, zal ik hem maar milieucrimineel noemen, begon hij weer met luide muziek”, zegt ze. “Hier komt nu mijn bezorgdheid: gaat hij dit keer weer bij de feestdagen, vooral in december, dit doen? Wie houdt hem dan tegen? Welke agent gaat op oud en nieuwjaar uitrijden voor geluidoverlast?”
Geluidsoverlast is niet zomaar een ongemak. Het heeft directe gevolgen voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid van mensen. Voor bewoners zoals S.B. voelt het alsof het probleem niet serieus wordt genomen, vooral tijdens de feestdagen.
Haar oproep is helder: ze vraagt niet om het feest van anderen te verpesten. Ze vraagt om respect en dat anderen stilstaan bij de impact van geluidsoverlast, zeker in woonwijken. Mensen kunnen muziek maken, maar laat het binnen de grenzen blijven zodat anderen niet eronder lijden.
SD
