Zelfreflectie in de politiek verwijst naar het vermogen van politici om kritisch op hun eigen handelen en beslissingen terug te kijken. Politicoloog Ricardo stelt dat dit in veel politieke systemen, waaronder Suriname, een zeldzaamheid is. Politici lijken vaak vast te zitten in een cyclus van macht en prestige, waarbij de behoefte om superieur te lijken aan de burger centraal staat.
Een belangrijke reden voor het gebrek aan zelfcorrectie in de Surinaamse politiek is volgens Ricardo de hiërarchische structuur binnen politieke partijen. Deze structuren bevorderen een top-downbenadering waarin de stem van de individuele politicus en daarmee de mogelijkheid tot zelfkritiek, vaak verloren gaat. Politici worden aangespoord om het partijlijn te volgen in plaats van hun persoonlijke fouten toe te geven of beleidsmatig bij te sturen.
Daarnaast speelt het gevoel van superioriteit, dat veel politici jegens hun electoraat koesteren, een grote rol. Deze houding maakt zelfreflectie en publieke correctie minder waarschijnlijk. Ricardo benadrukt dat dit niet alleen schadelijk is voor de democratische processen, maar ook vervreemding tussen burgers en hun gekozen vertegenwoordigers veroorzaakt.
Om werkelijke verandering teweeg te brengen, pleit Ricardo voor een cultuur van transparantie en verantwoordelijkheid binnen de politiek.
