Suriname beschikt over de MOT-regeling (Meldpunt Ongebruikelijke Transacties), bedoeld om ongeoorloofd financieel gedrag te traceren en te bestrijden. Helaas blijft de doeltreffendheid ervan in twijfel, aangezien informatie over gepakte overtreders zelden openbaar wordt gemaakt. Dit gebrek aan transparantie is vergelijkbaar met de ondoorzichtige beleggingssector, waar de herkomst van geld vaak verhuld blijft, ondanks dat banken een eigen due diligence-beleid hanteren.
Zelfs de banken van Suriname zijn in Nederland in opspraak wegens witwaspraktijken.
De overheid en de centrale bank lijken grip te verliezen op de effectiviteit van deze mechanismen. Terwijl een regeling topambtenaren verplicht hun vermogens openbaar te maken, blijven de details omtrent de oorsprong van deze” rijkdom” dubieus. Deze situatie wekt wantrouwen bij de burgers, die zich in een onvoorspelbare financiële rollercoaster bevinden.
Opmerkelijk is de uitspraak van een minister dat het goed gaat met Suriname. Dit roept vragen op over het werkelijke perspectief van de regering. Dergelijke uitspraken, volgens de linkse econoom Michael, lijken vanuit een ivoren toren te komen, losgekoppeld van de dagelijkse realiteit van de gemiddelde Surinamer. Ambtelijke privileges vervagen vaak de harde werkelijkheid, totdat men weer geconfronteerd wordt met het alledaagse leven.
Een vergelijking kan worden gemaakt met Nigeria, waar de anti-witwaswet strikte limieten stelt aan contante transacties. Het land treedt hard op tegen overtreders, wat de vraag oproept of Suriname zijn eigen regelgeving strenger moet handhaven.
De recente video van een Nigeriaans parlementslid met een enorm bedrag aan contanten onderstreept het risico van lakse handhaving. Suriname moet leren van dergelijke situaties en veel serieuzer toezicht houden op financiële stromen en vermogensaanwas, om corruptie en wantrouwen effectief te bestrijden.
