In de ideale situatie worden de inkomstenbronnen van een land gebruikt om het land mee op te bouwen. Op elk instituut of ministerie is er geld nodig om bijv. salarissen te betalen, reparaties te verrichten of voor vernieuwing te zorgen. Dan zijn alle medewerkers van politieke partijen bezig om samen te werken in landsbelang. Mensen die samenwerken in landsbelang zijn bezig met de toekomst van het land en ondersteunen elkaar.
Vanaf de olievondst wordt steeds meer duidelijk wie zich echt wil inzetten voor het land en wie eigenbelang najaagt. Velen zijn bezig met plannen maken hoe, wat en hoeveel te graaien en zichzelf te verrijken. Zelfs de politici die de oorzaak zijn van het faillissement van het land, denken dat het volk alles is vergeten en vergeven en proberen weer binnen te komen. Men is meer gefocust op het hetgeen ze voor zichzelf kunnen bemachtigen, gunnen elkaar niets en daardoor ontstaan er spanningen binnen de partij. Njangman no lob njangman. dat verklaart de vele ruzies van de laatste tijd binnen de partijen. Zij die zien dat het gras elders groener is, stappen gewetenloos over. Ook zijn er mensen die denken dat de politiek een zakkenvullers business is geworden, sluiten zich aan bij een politieke partij in de hoop ook een kans te krijgen om te graaien. En zo blijft men denken en handelen in eigen belang. Een land dat opgescheept zit met zulke mensen zal zich nooit kunnen ontwikkelen.
Ooit werden bestuurlijke functies nog primair gedreven door idealen, ambitie en maatschappelijke dienstbaarheid. De burger had respect voor de bestuurder. De toegevoegde waarde die de elite leverde werd gezien en gewaardeerd. Erkenning en aanzien waren de primaire vormen van beloning. Regulerende emoties en deugden als eer, schaamte en beschaving wisten effectief te voorkomen dat deze opbrengsten ontaarden in destructieve vormen van pronkzucht of arrogantie. Maar langzamerhand veranderde dit. Bij velen gaat het nu niet alleen om het grote geld, maar om status, erkenning, aanzien, invloed en vooral macht. Wie macht en geld heeft, kan omkopen en zijn zin doordrukken. Er wordt steeds meer geklaagd dat de politiek niet meer integere en deskundige mensen trekt en dat de top meer bezig is met zelfverrijking. En dat is een feit.
De vraag is, hoe is deze situatie ontstaan? Wij mensen hebben deze toestand in de hand gewerkt. Wanneer geld de dominante beloningsvorm geworden is, moeten we niet vreemd opkijken dat getalenteerde en ambitieuze jongeren alleen nog zoeken naar de hoogst betalende posities en ondernemers hun succes primair afmeten aan de omvang van hun bankrekening. We moeten met lede ogen constateren dat deze spiraal gestaag naar beneden gaat. De spanningen tussen burgers en politici groeit gestaag. Regeren is reageren geworden, met name op sociale media.
Het zijn echter niet alleen politici die eigen belang nastreven, maar ook de burgers. Eigenlijk begint deze egoïstische houding bij de burgers. Politici worden gehaald uit het volk en een volk dat zijn eigen moraal herkent in politici, zal niet protesteren bij confrontatie met corrupt gedrag, maar dat gedrag juist heel normaal vinden. Daarom worden graaiende, corrupte figuren door het volk geaccepteerd en zelfs toegejuicht.
Vroeger stemde de kiezer op het algemeen belang, nu kiest men voor zichzelf. Zodra de verkiezingstijd aanbreekt, denken en handelen burgers alleen in eigen belang. Men hoort ze alleen maar praten over wat voor henzelf het beste is en bij welke politieke figuur er voordeel te halen valt. Men weigert het grote plaatje te zien en te denken en handelen in landsbelang.
Maar, valt er nog wel ècht iets te kiezen wanneer politici vooral met zichzelf en hun eigen carrière bezig zijn in plaats van met het algemeen belang? Wanneer ze hun principes uitruilen om maar aan de macht te blijven? Politici zijn trendvolgers, producten van de maatschappij. Ook zij hebben nog weinig aanvechting om in hun individuele gedrag het algemeen belang tot uitgangspunt te nemen. Gelukkig zijn er naast verkiezingen in onze democratie ook juridische correctiemechanismen ter bescherming tegen machtsmisbruik, zodat we geen Poetin taferelen krijgen.
Dit probleem kan alleen worden opgelost door bij de wortel het kwaad uit te roeien. Ouders moeten hun kinderen weer normen en waarden en integriteit bijbrengen. Ouders moeten hun kinderen het goede voorbeeld geven, kortom ouders moeten hun kinderen weer gaan opvoeden, zodat daaruit gezonde, integere burgers kunnen voortvloeien. Kinderen zullen worden wie haar of zijn ouders zijn, dus moet je als ouder zijn zoals je wilt dat je kind moet worden. Zie onder ogen dat je karakter is wat je doet als je denkt dat niemand kijkt.
Een goed voorbeeld heeft tweemaal de waarde van een goed advies. The future depends on what you do today dus leer je kind om afstand te nemen van corruptie en hebzucht, om te leven met de vraag wat kan ik voor mijn land doen en niet wat valt er voor mij te graaien uit mijn land. Zo alleen zal onze kweekvijver geestelijk gezonde en integere mensen bevatten, waaruit weer geestelijk gezonde en integere leiders kunnen worden geleverd.
“Children are great imitators, so give them something great to imitate.”
Josta Vaseur
