Suriname en China hebben een essentiële Suppletoire Finance Agreement getekend, waarmee de eerste fase van de schuldherschikking wordt voltooid. Dit akkoord, dat meer dan drie jaar in beslag nam, omvat leningen zoals buyer’s credit en concessionele leningen van de Export-Import Bank van China. Deze leningen zijn herzien met langere looptijden en lage rentes. In fase 1 werden de betalingen tot en met 2024 herschikt, terwijl fase 2 nog onderhandelingen vereist. Volgens Karel Eckhorst opent dit akkoord de deur naar nieuwe financieringsmogelijkheden, aangezien andere schulden al zijn geherstructureerd.
Onze huis econoom, Michael, beschouwt dit als een positieve ontwikkeling, maar waarschuwt dat het belangrijk is om duidelijk te maken dat het om een betalingsuitstel gaat, geen kwijtschelding. Er bestaat volgens hem een tekort aan informatie over de exacte financiële voorwaarden en rentes.
Bovendien benadrukt Michael dat het gebruik van termen zoals “buyer’s credit” en “concessionele leningen” betekenis mist zonder aanvullende gegevens over de herschikking.
Michael stelt dat de langdurige onderhandelingen meer te maken hebben met de geopolitieke dynamiek tussen het IMF, de VS en China, dan met Suriname zelf.
Het IMF werd opgericht in 1944. De leiding wordt bepaald door quota’s van lidstaten, die stemmen en IMF-bijdragen beïnvloeden.
Het geleende bedrag is relatief onbeduidend voor China, de op een na grootste economie ter wereld. China is voorzichtig met kredietherzieningen, aangezien het precedent zou kunnen scheppen voor andere lenende landen.
China heeft aan een groot aantal landen wereldwijd leningen verstrekt, vooral via zijn Belt and Road Initiative (BRI) en andere vormen van bilaterale en multilaterale financiering.
China versterkt zijn economische invloed door leningen aan meer dan 100 landen, gericht op infrastructuurprojecten via het Belt and Road Initiative, van Afrika tot Zuid-Amerika.
Deze leningen zijn vaak gericht op infrastructuur- en ontwikkelingsprojecten in Azië, Afrika, Europa en Zuid-Amerika. De precieze aantallen en voorwaarden kunnen variëren afhankelijk van economisch-strategische belangen en bilaterale onderhandelingen.
Bovendien is Michael van mening dat internationale politiek een rol speelde bij het vasthouden van Suriname in een schuldenpositie. China kan de situatie benutten om zijn invloed in het land te vergroten, ondanks hun ontkenningen. Hun economische aanwezigheid is duidelijk merkbaar in Suriname, wat volgens Michael tot strategische voordelen voor China leidt. Deze ontwikkelingen onderstrepen het complexe spel van internationale betrekkingen waarin Suriname zich bevindt.
