Socioloog Karel onderzoekt het fenomeen van Surinaamse politieke partijen die de Nederlandse diaspora benaderen, ondanks dat deze groep geen stemrecht heeft. Hij vraagt zich af of deze bezoeken werkelijk gaan om politieke betrokkenheid of eerder om financiële voordelen en invloed op families in Suriname.
Karel merkt op dat politieke partijen in Suriname vaak de diaspora als een belangrijke bron van financiële steun zien. Vele Surinamers in Nederland sturen regelmatig geld en pakketten naar hun families in Suriname, en hun economische impact is significant. Door hun banden met de diaspora proberen politici mogelijk financiën te werven voor campagnes en initiatieven.
Daarnaast, zo betoogt Karel, kunnen deze ontmoetingen dienen als een manier om indirect invloed uit te oefenen op de Surinaamse samenleving. De diaspora vervult een bemiddelende rol door economische middelen te verschaffen die vaak politiek gekleurd zijn. Hierdoor blijven zij, ondanks het ontbreken van stemrecht, een waardevolle schakel in de Surinaamse politieke dynamiek.
Karel concludeert dat de intenties van deze ontmoetingen genuanceerd moeten worden bekeken. Hoewel economische steun en invloedspogingen een grote rol spelen, negeert dit niet de mogelijkheid dat er ook oprechte verbindingen worden gezocht om de band tussen Suriname en zijn diaspora te versterken.
