De term “brain drain” verwijst naar de emigratie van hoogopgeleide en getalenteerde individuen naar het buitenland, op zoek naar betere kansen. Terwijl Suriname worstelt met dit fenomeen, wijst sociologe Wandana op een dieper probleem: “brain damage” binnen de politieke en bestuurlijke structuren van het land.
Na de coup van 1980 kwam een regime aan de macht zonder duidelijke toekomstvisie. De alleenheerschappij leidde tot dictatuur, manipulatie, angst en corruptie, en er was geen effectieve controle op het staatsbestuur. Deze periode van instabiliteit en wanbeheer heeft diepe littekens achtergelaten in het politieke landschap van Suriname.
De kwaliteit van leiderschap is sinds de militaire dictatuur niet verbeterd, maar verder verslechterd. We zien dat alleen regeren leidt tot corruptie zonder verantwoording. Voor 1980 hadden leiders de kunst en gave om macht te delen binnen onze multi-etnische samenleving, wat zorgde voor een evenwichtiger bestuur.
Hedendaagse leiders lijden aan “brain damage,” gekenmerkt door kortzichtigheid en een gebrek aan lange termijn visie. Ze weigeren macht te delen, wat leidt tot constante onrust. Deze situatie verergert de economische en sociale achteruitgang van het land.
Het probleem is niet alleen de “brain drain” die talent wegtrekt, maar ook de “brain damage” die ons leiderschap verlamt. Deze trends zijn moeilijk te herstellen zonder drastische veranderingen. Het is cruciaal dat toekomstige leiders een collectieve visie ontwikkelen, gebaseerd op inclusiviteit en lange termijn planning, om Suriname uit deze impasse te halen en een hoopvolle toekomst te bieden.
Wandana benadrukt dat men zich moet richten op het creëren van een omgeving waarin leiderschap gebaseerd is op samenwerking en transparantie. Alleen door deze benadering kan Suriname de schadelijke effecten van zowel brain drain als brain damage overwinnen.
