In Suriname lijkt het presidentschap nu de ambitie van bijna iedereen te zijn, zelfs van degenen zonder enige bewezen prestaties in hun eigen leven. In plaats van zichzelf te bewijzen op de lagere treden van de politieke ladder, streeft men vaak meteen naar de hoogste positie.
Zulke aspiranten zouden echter snel overboord gegooid kunnen worden in de politiek, gezien het feit dat onze president niet rechtstreeks door het volk, maar via het parlement wordt gekozen. Dit vereist ten minste zeven zetels en kandidaturen voor zowel president als vicepresident.
Veel ervaren partijen aarzelen om vooraf hun presidentskandidaten bekend te maken, bezorgd dat dit het stemgedrag kan beïnvloeden. Toch is al duidelijk dat Chan Santokhi (VHP) zich opnieuw verkiesbaar stelt voor het presidentschap in de Nationale Assemblee.
.In de politieke schaduw sluimert vaak ook een vicepresidentskandidaat. Hoewel het de verkiezingen interessanter zou maken als deze kandidaten voorafgaand aan de verkiezingen bekend zijn, blijft dit meestal achterwege. Dit bleek bij de laatste verkiezingen, toen de burger verrast werd met Ronnie Brunswijk als vicepresident, nadat verwacht werd dat Marinus Bee deze positie zou innemen. Door politiek steekspel werd Brunswijk echter op die stoel geplaatst.
Om dergelijke onverwachte wendingen in de toekomst te voorkomen, zou het verstandig zijn om de vicepresidentskandidaten vooraf bekend te maken, zodat geen onverwachte verrassingen optreden.
