De wereld lijkt steeds harder en ruwer te worden. Onderwijzers en verpleegkundigen in het buitenland merken dit op. Ook politiemensen signaleren een verandering in het gedrag van burgers, waarvan zij zeggen dat het verharden is. Wat betekent dit voor ons in Suriname? Merken wij deze verschuiving ook?
In het verleden was de gemeenschap in Suriname hecht. De buren hielpen elkaar, of het nu om een glaasje water of een zakje suiker ging. Mensen voelden zich verantwoordelijk voor elkaars welzijn. Maar hoe is dat nu? Hebben wij nog steeds die gemeenschapszin, of zijn wij ook aan het verharden?
Bijvoorbeeld, een onderwijzer in Nederland observeert hoe studenten assertiever en soms vijandiger zijn geworden. Verpleegkundigen in de Verenigde Staten merken dat patiënten en hun families minder geduld hebben. Politiemensen rapporteren een toename van respectloos gedrag tegenover de wetshandhaving.
Zijn deze trends ook zichtbaar in Suriname? Heeft de globalisering ons dichter bij deze internationale gedragsveranderingen gebracht? Het lijkt erop dat ook wij minder snel vertrouwen en hulp vragen of bieden. Buren communiceren minder en de individualisering neemt toe.
Onderzoek kan bevestigen of deze verschuivingen daadwerkelijk zijn opgekomen, maar persoonlijke observaties en anekdotes suggereren dat wij niet volledig immuun zijn voor de wereldwijde verharde houding. Sociale cohesie en vertrouwen zijn cruciaal voor een functionerende samenleving.
Het is aan ons om actief te werken aan het behoud en het versterken van deze gemeenschapstradities, zodat wij niet hetzelfde pad bewandelen als sommige gebieden in het Westen. Alleen door bewust te handelen en gemeenschapsgedrag te bevorderen, kunnen wij voorkomen dat de verandering naar een hardere samenleving ook in Suriname onomkeerbaar wordt.
