In een tijdperk waarin informatie overal direct beschikbaar is, kunnen we ons niet langer verschuilen achter onwetendheid of onoplettendheid als een excuus voor onverschilligheid ten aanzien van het menselijk lijden. De wereld kijkt toe terwijl de pijn en het leed van het Palestijnse volk zich ontvouwen in realtime, gedocumenteerd en gedeeld met een snelheid die ongekend is in de geschiedenis.
Er was een tijd dat de geschiedenis werd gedomineerd door de verhalen van de overwinnaars, waarbij de stem van de onderdrukten vaak werd overstemd of helemaal niet werd gehoord. Dankzij de vooruitgang in technologie en de wijdverspreide toegang tot informatie is dit paradigma verschoven. Met smartphones en sociale media kunnen individuen ter plaatse gebeurtenissen vastleggen en het wereldwijde publiek informeren. Dit brengt een plichtsbesef met zich mee voor de wereldwijde gemeenschap om verder te kijken dan de oppervlakkige nieuwsberichten en de harde realiteit te erkennen.
Voor hen die ervoor kiezen om de andere kant op te kijken, of zichzelf wijs te maken dat ze geen rol spelen in de dynamiek van deze tragedies, kan het moeilijker worden om de waarheid te negeren. De geschiedenis zal hen die zwijgen of passief toekijken niet spaart. De Palestijnen zijn bezig hun eigen narratief te vereeuwigen, een verhaal dat gebaseerd is op hun ervaringen, hun waarheid, en hun onverwoestbare veerkracht.
Dit geschreven testament zal toekomstige generaties eraan herinneren dat stilte in de aanwezigheid van onrecht feitelijk steun is. Als de tijd eenmaal verstrijkt en de toekomst de tragedies van het heden beoordeelt, zullen zij die ooit beweerden onwetend te zijn de last dragen van het bewijs dat nu bij de vleet beschikbaar is. Zodat wij nooit vergeten, zodat wij nooit negeren, staat hun verhaal opgetekend als een voortdurende herinnering aan onze plicht tot menselijkheid en rechtvaardigheid.
