Domburg Waterkant is het voorbeeld van de straffeloosheid van politici, niet bestaande checks and balances en het zwaar gepolitiseerd bestuur. We hebben een jaar terug, in november 2023, hier kritische kanttekeningen gemaakt over het onderhoud en het toeristvriendelijk zijn van Domburg’s Waterkant. God noch gebod en vooral niet de dc van het gebied heeft zich aan de kritische kanttekeningen gestoord. Inmiddels is alles van kwaad tot erger geworden en er worden geen consequenties verbonden aan wanbestuur.
We zien op de Facebook-pagina van BIC (Burger Informatie Centrum) Wanica Zuid-Oost geen activiteiten van de districtscommissaris (dc) zelf in zijn district, los van jubilea en het ontdoen van straten van wied. Er zijn geen berichten van activiteiten zoals projecten die vanuit het commissariaat worden ondernomen. Op de pagina worden algemene niet op het district betrekking hebbende activiteiten gedeeld en vergaderingen die worden bijgewoond. En dat is te merken aan de verwaarloosde staat van het district.
Domburg is een van de 5 bestuurlijke ressorten van het tweede meest bewoonde district van Suriname, Wanica. Het gebied Domburg Waterkant heeft van oudsher een eetmarkt met een paar warungs die qua opzet nog dateert uit de jaren ’70. Door het lokaal bestuur is nooit geïnvesteerd in de hal, dat er nu wel krakkemikkig bijstaat en net niet in elkaar is gestort. Een 4-5 tal warungs doet heel goede zaken in het bouwval wat een eethal moet voorstellen.
Toeristen uit binnen- en buitenland komen er om hun Javaanse bami en teloh in bananenblad te kopen en mee te nemen. Er zijn toeristen uit Nederland die de plaats speciaal aandoen. Een plek om lekker het Surinaams-Javaans eten te consumeren is er niet. De toeristen laten het niet afweten, die komen op de plek af, noch doen de micro-ondernemers (de warung-houders) dat, maar degenen die totaal niets met de zaak te maken willen hebben zijn de dc Zuid-Oost en de bestuursambtenaren.
Zo zijn er nog steeds geen zitbanken bij Waterkant Domburg bij het water. Er zijn een paar betonnen banken neergezet, maar die zijn zo groot en zo hoog dat het lijkt te zijn gemaakt voor reuzenmensen van 3 meter lang. Een van die banken staat ook in de Jodenbreestraat. Wanneer men op deze banken zit, dan bengelen de benen zelfs van de langste mensen. Bovendien kijkt men dan aan tegen een metalen dijk. Het water van Waterkant Domburg kan door kinderen niet worden aanschouwd, ook niet door mensen die niet langer dan 1.65 meter zijn. Op de metalen dijk is een balk van 50 – 60 centimeter breed. Als men daarop klimt, komt er een goed zicht op het water, maar dan moet men daarop blijven staan, want zitten is niet mogelijk, zonder risico om in het water te vallen.
Het bedrijf dat de dijk heeft gebouwd en het ingenieursbureau dat toezicht heeft gehouden, hebben in de laatste plaats gedacht aan de toeristen uit binnen- en buitenland, dus aan mensen. Ze hebben vooral aandacht gehad voor hun zak. Dat geldt ook voor de Waterkant in Paramaribo. Er zijn twee kampen gebouwd nabij de dijk in 2019 die verhoogd zijn en elk een oppervlakte beslaan van hooguit 4 bij 4 meter. Bezoekers zitten daar, maximaal 6 personen per kamp, om van daaruit een goed zicht te hebben op het water en wat te consumeren wat men bij de warungs heeft gekocht. Sommige groepen bezetten de 2 kampen voor langere tijd. Een groep van 6 mensen kan dat al doen.
Een jaar terug hebben we geschreven dat de kampen krakkemikkig zijn en dat het getimmerde hout en de balken losraken. Inmiddels is de verhoogde vloer van 1 kamp volledig ingestort en is deze niet meer te gebruiken. Het kamp is niet afgesloten door het lokaal bestuur. Van het andere kamp zijn de planken al aan het afvallen. Bovendien is het triest om te zien, dat houtluizen overdadig nesten hebben kunnen bouwen aan het hout. Aan de Waterkant Domburg zijn verder 2 kades van ongeveer 4 bij 4 meter nabij het water. Deze worden gebruikt door passagiers en waarschijnlijk ook vissers om in boten te stappen. Deze kades zijn betegeld met rechthoekige straatstenen. Vorig jaar waren bij 1 kade de vloerstenen van ongeveer 10% van de vloeroppervlakte losgeraakt en verwijderd waardoor het daaronder gelegen scherpzand te zien was. Inmiddels is die 20% vergroot naar 40%. De losgeraakte stenen worden nu opgestapeld door bezoekers om erop te zitten. Verder is er een bord dat bezoekers dient te verbieden om in het water te gaan. Dat plastix bord is voor 50% verpulverd en afgevallen.
Overigens moet ook gezegd worden dat de omheining van een zogenaamde speeltuin die door deze regering is gerealiseerd, veel weg heeft van de omheining van een weiland. Het lijkt op een broko-pranasi. Men heeft dit deel waarschijnlijk onder protest en met tegenzin gebouwd en gestreefd naar zo lelijk en onvriendelijk mogelijk. Er is bespaard op de uitgaven en in wiens voordeel, dat moet wellicht een keer onderzocht worden.
De vraag rijst wat de bestuursambtenaren en de technische dienst van het belaste ministerie de hele dag aan het doen zijn, als dit het geval is met een prime plek in Domburg wat geen onbelangrijke bestuurlijke locatie is in Wanica. De chaos en bandeloosheid en het verval bij Waterkant Domburg gaan hun gang, zonder dat de dc en de bestuursambtenaren er een vinger voor uitsteken.
Saillant detail in dit geheel is wel dat onder Front-regeringen er heel weinig gedaan is aan infrastructuur die aan Suriname een hogere waarde geeft. Een vernieuwde Waterkant is in september 2019 opgeleverd tijdens de vorige regering, die ook verantwoordelijk is voor de verfraaiing van Waka Pasi. Overigens moet gezegd worden dat de verfraaiing het belemmerde uitzicht op de rivier ook niet heeft weggewerkt in 2019. De Front-regering had het alleen moeten onderhouden en verder uitbouwen, maar die cultuur schijnt een moeilijke te zijn. Die liefde is namelijk niet een ieder gegeven.
Waterkant Domburg heeft mooie natuur, een heel mooie rivier. Wat het ontbeert zijn dankbare bestuurders zoals verantwoordelijke dc’s die van hun land en hun deel van Suriname houden en het mooi en aantrekkelijker willen maken. Buitenlandse toeristen doen de plek aan en verlaten het geïrriteerd, ook Surinamers. Voor hen is het dan de zoveelste bevestiging dat wanbestuur en corruptie veel in Suriname verpesten.
We doen hierbij een oproep aan de betreffende dc om een halt toe te roepen aan het schaamteloos verval van Domburg Waterkant en om wat zelfrespect aan de dag te leggen en ook om in de spiegel te kijken. Wij vinden niet dat het teveel gevraagd is als verlangd wordt dat dc’s hart hebben voor hun deel van Suriname en dat men liefde voor dat gebied toont door het steeds te verfraaien en wat men erft, goed te onderhouden, ongeacht of het van een vijand is geërfd. Voor nu zeggen we vooral voor de hardnekkigheid: foei toch.
