Met het oog op de privatisering van het staats visverwerkingsbedrijf SAIL is momenteel binnen het bedrijf tussen directie en vakbond een proces van overleg gaande. Minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) zegt dat hij eerder deze week een onderhoud had met de Raad van Commissarissen over te volgen stappen op weg naar de privatisering van het bedrijf. Aanstaande maandag gaat Sewdien op bezoek bij SAIL om de arbeiders toe te spreken.
Bij de besprekingen die nu gaande zijn zal op voorstel van de directie ook de bedrijfsjurist en de bedrijfsaccountant worden betrokken. Indien nodig zullen ook anderen erbij gehaald worden opdat zaken goed gemonitord worden. Belangrijk is dat zaken volledig transparant plaatsvinden, zei de LVV-minister woensdag bij aanvang van de wekelijkse Raad van Ministers-vergadering.
Belangrijk bij de privatiering is dat er een “open bid” komt. De belangstelling daarvoor is naar zeggen van Sewdien erg groot. De regering wacht het definitief advies af van de stuurgroep die zich buigt over de toekomst van de ongeveer 163 staatsbedrijven.
In een rapport van de Stuurgroep worden de staatsbedrijven in 4 categorieën onderverdeeld. Deze categorieën zijn die van bedrijven die slechts op papier nog bestaan en feitelijk gelijk geliquideerd kunnen worden (30), bedrijven die vanwege hun publieke functie niet geprivatiseerd moeten worden (29), bedrijven die op termijn geprivatiseerd kunnen worden (71), en bedrijven die geprivatiseerd moeten worden (33).
Privatisering houdt in dat de Staat haar aandelen in het bedrijf aan het publiek ter aankoop aanbiedt. Dat zou in een regionale of internationale tender moeten plaatsvinden. Privatisering kan volgens het rapport van de Stuurgroep gefaseerd gebeuren.
Met twee bedrijven beginnen
Op basis van het rapport van de Stuurgroep heeft de regering niet lang geleden het besluit genomen om bij wijze van proef te beginnen met het privatiseren van twee staatsbedrijven. SAIL N.V is een van die bedrijven.
Minister Sewdien benadrukt, dat het belangrijk is dat de arbeiders van het bedrijf niet de dupe mogen worden van de privatisering. Arbeiders beseffen ook dat het bedrijf al jaren moeilijk draait en nu op het punt is beland waarbij de overheadkosten hoger zijn dan de bedrijfsopbrengsten. Voorkomen moet worden dat de overheid het bedrijf moet gaan subsidiëren. Voordat dat punt wordt bereikt, moeten nu al maatregelen worden genomen.
De ongeveer 65 werknemers die nu nog bij SAIL werkzaam zijn, hebben laten blijken dat bij privatisering hun personeelszaken eerst goed geregeld moeten worden zoals pensioenen, ziektekostenregeling en eventueel een “golden handshake”.
Het gaat al jaren niet goed met SAIL N.V. Sinds de overname van het bedrijf door de Staat in de jaren ’90 heeft het bedrijf getracht door diversificatie van de productie weer winstgevend te worden. Ze was begonnen met de teelt van tilapia, later samen met Comas N.V met de teelt van zoetwater garnalen en de laatste poging betreft de vangst van seabob garnalen. Met seabob garnalen ging het steeds slechter vanwege de afnemende vangsten.
De faciliteiten op het bedrijfscomplex aan de Jongbawstraats dateren van de jaren ’60 en verkeren nu dan ook in een zeer verouderde staat. SAIL houdt zich nu alleen bezig met verwerkingsactviteiten voor derde bedrijven.
Het bedrijf telde in de jaren ’80 en ’90 nog 300 werknemers.
