In een gezellig hoekje van hun favoriete café zaten Anita en Fatima, zoals ze dat elke maand deden, bij te praten over het leven en alles wat hen bezighield. Anita, een Hindoe-vrouw, en Fatima, haar moslimvriendin, kenden elkaar sinds hun kindertijd en hadden altijd elkaars culturen bewonderd en gerespecteerd.
“Fatima, het is bijna Divali”, begon Anita met een twinkeling in haar ogen. “Ik ben zo druk bezig met de voorbereidingen! Heb je zin om te horen wat ik allemaal gepland heb?”
Fatima glimlachte en leunde naar voren. “Natuurlijk! Vertel het me. Hoewel ik het eigenlijk al een beetje weet, vind ik het geweldig om over jullie tradities te horen.”
Anita ging enthousiast verder. “Nou, Divali is de festiviteit van het licht. We vieren de overwinning van het goede op het kwade en van het licht over de duisternis. Op donderdag 31 oktober is het zover, en Suriname viert het als een nationale feestdag. We maken ons huis schoon, versieren het met diya’s – dat zijn kleine olielampjes – en rangoli’s, die prachtige patronen zijn die we met gekleurd poeder maken.”
Fatima knikte instemmend, haar ogen straalden van begrip. “Ja, ik heb dat altijd zo mooi gevonden. De lichten, de kleuren, de geur van de heerlijke gerechten die je bereidt. Het brengt zoveel vreugde en samenhorigheid.”
Anita lachte. “En natuurlijk koken we allerlei lekkernijen. Er zijn zoete gerechten zoals gulab jamun en peda, en ook pittige snacks. Het is een tijd van delen met familie en vrienden, en bovenal bidden we voor welvaart en geluk.”
“Wij moslims vieren onze feestdagen ook met familie en heerlijk eten,” voegde Fatima eraan toe. “Het draait echt allemaal om liefde en saamhorigheid. Dat vind ik zo mooi aan onze gemeenschappen in Suriname.”
Aan het einde van hun gesprek legde Anita haar hand op die van Fatima. “Kom op Divali bij ons thuis, Fatima. Je weet dat je altijd welkom bent. Het zou niet hetzelfde zijn zonder jou.”
Fatima glimlachte warm en knikte. “Ik zou het voor geen goud willen missen. Het is prachtig hoe we in Suriname elkaars culturen en religies respecteren en er onderdeel van uitmaken.”
En zo, in hun kleine hoekje van de wereld, lieten Anita en Fatima zien wat het betekende om onderdeel te zijn van de Surinaamse samenleving: diversiteit vieren door gedeelde ervaringen en oprechte vriendschappen.
