Minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie heeft aangekondigd dat hij de achterstand in de uitgifte van rijbewijzen eindelijk gaat aanpakken. Na een indrukwekkende vier en een half jaar, waarin burgers geduldig wachtten tot hun tijdelijke kaarten beslisten om houdbaarheidsdata te respecteren, is de minister vol vertrouwen dat de klus binnen zes maanden geklaard kan worden. Want natuurlijk, als je het in meer dan vier jaar niet voor elkaar krijgt, moet dat halve jaar er toch genoeg tijd voor zijn, toch?
Met zijn belofte geeft de minister aan dat simpel administratief werk blijkbaar minder eenvoudig was dan een wiskundevraagstuk in de lagere school. Maar laten we eerlijk zijn, als het slechts de kwestie van wat papierwerk was, zouden we al lang allemaal slippen over de gladde wegen met onze felbegeerde plastic kaartjes!
Niets complex aan hoor, alleen maar documenten op volgorde zetten, een foto erbij – wellicht een glimlach als je geluk hebt – en voilà! Waarom lopen dingen niet op rolletjes? Misschien is het omdat een gestroomlijnde administratie net zo onwerkelijk is als een krokodil die balletdansen doet in de straten van Paramaribo.
En als deze oproeping voor snelheidsactie geen vertrouwen inspireert, wat doet het dan wel? Misschien zullen we binnenkort een nieuwe spreekwoordelijke playoff krijgen: “Als ze zelfs het papierwerk niet aankunnen, kan je beter je staal vaste deur op slot houden!”
Ah, maar wie zijn wij om te twijfelen aan de verlichtte beloftes van verandering? Misschien gebeurt er een wonder en hoeven we geen vijfde jaar in deze administratieve achtbaan.
In deze reis richting administratieve utopie blijft één vraag hangen: zal Amoksi deze keer echt het konijn uit de hoed toveren, of keert hij gewoon terug naar de tekeningstafel met hetzelfde gebroken potlood? Graag zien we het in 2024!
