“Als politicoloog zie ik goed leiderschap als de fundering voor het opbouwen van een rechtvaardige natie. In de Surinaamse politiek missen we vaak de essentiële elementen die zo’n ontwikkeling mogelijk maken. Rechtvaardigheid en eerlijkheid staan centraal in dit discours. Zonder deze eigenschappen verzandt een natie al snel in chaos en wantrouwen. Een verschijnsel dat we in Suriname hebben waargenomen, is een gebrek aan consistentie in het nakomen van verkiezingsbeloften. Dit holt het vertrouwen van de burger uit en creëert een afstand tussen de bevolking en haar leiders”, aldus Ricardo in gesprek met Dagblad Suriname/
Verantwoordelijkheid en rekenschap zijn cruciale componenten van leiderschap. Leiders zouden rentmeesters moeten zijn, die zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheden jegens hun volk. Helaas lijkt het erop dat coherente beleidsvoering en transparantie soms ontbreken in Surinaamse besluitvormingsprocessen. Dit wordt bijvoorbeeld gezien in de onvolledige uitvoering van economische plannen die de kwetsbaarste groepen zouden moeten helpen, maar door bureaucratie en inefficiëntie vaak blijven hangen.
Consultatie en samenwerking moeten worden gekoesterd in elke gezonde democratie. Het betekent dat niet alleen de stem van de machthebbers telt, maar dat er ook ruimte is voor debat en inclusiviteit. Desondanks wordt dit aspect vaak verwaarloosd, wat leidt tot beslissingen die geen draagvlak hebben onder het volk, wat zichtbaar is in politieke hervormingen die zonder breed overleg worden doorgevoerd.
Dienend leiderschap vraagt om een andere insteek; leiders moeten zichzelf als dienaren van hun volk beschouwen. Een treffend voorbeeld van waar het mis kan gaan, is wanneer politieke machthebbers persoonlijke belangen boven die van de gemeenschap stellen, wat resulteert in nepotisme en het ondermijnen van publieke diensten.
Ethische en morele normen zouden een hoeksteen moeten zijn van elke natie. Corruptie blijft echter een hardnekkig probleem en vertroebelt de weg naar rechtvaardigheid en gelijkheid.
Alleen door een standvastige inzet om corrupte praktijken te bestrijden, kan een land hopen de morele en ethische normen te verhogen die nodig zijn voor echte vooruitgang.
Leiders die deze principes omarmen, kunnen een rechtvaardige en harmonieuze Surinaamse natie opbouwen, die niet alleen de behoeften van haar burgers dient maar ook een basis legt voor duurzame ontwikkeling, aldus politicoloog Rivardo.
